به گزارش خطوط پروازی، با موافقت اعضای شورای پایگاههای سازمان میراث‌فرهنگی کشور، محوطه تاریخی دستوا در استان خوزستان به‌عنوان پایگاه ملی مصوب شد.
علیرضا ایزدی مدیرکل میراث فرهنگی این استان با اعلام این خبر گفت: «در جلسه شورای پایگاههای سازمان میراث فرهنگی کشور ، محوطه ارزشمند و تاریخی دستوا به عنوان پایگاه مصوب و به پایگاههای استان اضافه شد.»
ایزدی با تقدیر از تلاش همکاران در تحقق این امر، افزود: «محوطه تاریخی دستوا با موافقت اعضای شورای پایگاههای سازمان میراث فرهنگی به عنوان پایگاه ملی معرفی و تصویب شد و گستره این پایگاه نیز از "عسگرمکرم" تا "گلالک" تعیین شده است.»
او در ادامه به مزیت‌های پایگاه ملی شدن این محوطه تاریخی اشاره و عنوان کرد: «از مزیت‌های پایگاه ملی شدن بافت محوطه تاریخی دستوا می‌توان به پیگیری و انجام هرچه بیشتر و دقیق‌تر طرح‌های مطالعاتی، مرمتی، باستان‌شناسی و... اشاره کرد.»
مدیرکل میراث فرهنگی خوزستان با بیان اینکه پایگاه‌ها تشکیلات تخصصی فنیای هستند که در کنار آثار و جاذبه‌های خاص تاریخی ایجاد می‌شوند افزود: «ساماندهی، معرفی و ایجاد زیرساخت‌های گردشگری با هماهنگی ادارهکل پایگاه‌ها و زیر نظر معاون میراث فرهنگی کشور و اختصاص بودجه و ردیف ملی به صورت سالانه به این طرحها از دیگر امتیازات پایگاه خواهد بود.»
او خاطرنشان کرد: «خوزستان پیش از این دارای سه پایگاه ملی به نامهای آیاپیر ایذه، ارجان و چگاسفلی بهبهان و گندیشاپور و ایوان کرخه دزفول بود که با تصویب محوطه تاریخی دستوا تعداد پایگاههای ملی استان به چهار عدد افزایش یافت.»
شهر دستوا در جنوب غربی شهرستان شوشتر و در میان اراضی میانآب واقع شده است که باوجود آثاری از دوره اشکانی، ساسانی و اسلامی در آن، حکایت از حیات دیرینهای دارد که سالها فراز و نشیبهای زیادی را به خود دیده است.
این محوطه نخستین بار در سال 1347 توسط علیاکبر سرفراز شناسایی و گمانههایی در آن زده شد؛ سپس در دهه 70، مهدی رهبر در حاشیه این شهر موسوم به گلالک کاوشهایی ترتیب داد که نتیجه آن روشن شدن زوایای تاریک اقوام الیمایی و کشف چندین آرامگاه مربوط به سلاطین آنها بود. همچنین عباس مقدم نیز در دهه 80 طی بررسیهای خود در دشت میانآب این منطقه را بررسی کرد.
با درنظر گرفتن این موارد، دستوا یکی از شهرهای مهم در ادوار مختلف تاریخی محسوب میشود که براساس کاوشهای صورت گرفته، دوران الیماییان اوج رونق و شکوه آن بوده است. از اینرو لزوم شناسایی موقعیت دقیق شهر، پراکندگی آثار و دورهشناسی آنها به شدت احساس میشود که اینک با مصوب شدن این محوطه به عنوان پایگاه ملی، امید میرود تا به مدد پژوهشهای مطالعاتی و میدانی از راه گمانهزنی، بررسی و کاوش، زوایای تاریک تاریخ گذشته این شهر بیش از پیش روشن شود
