به گزارش خطوط پروازی، مراسم بزرگداشت ایران‌شناس نامدار، مسعود گلزاری در سالن همایش‌های موزه باستان‌شناسی و هنر دوران اسلامی موزه ملی ایران برگزار شد. در این مراسم سیدمحمد بهشتی، رئیس پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی، سیداحمد محیط طباطبایی رئیس ایکوم ایران، محمدرضا کارگر مدیرکل امور موزه ها، جبرئیل نوکنده رئیس موزه ملی ایران و جمعی از استادان و اندیشمندانی همچون سیداحمدرضا خزری، مهدی رهبر، عبدالمجید ارفعی، سید محمود دعایی، شهرام یوسفی فر و ... در این مراسم حضور داشتند. سیداحمد محیط طباطبایی رئیس ایکوم ایران در وصف دکتر گلزاری گفت: «یکی از ویژگی های بارز اخلاقی دکترگلزاری، صداقت، پایداری و استواری بر صحت مطلبی بود که آن را صحیح می دانستند.» سیدمحمد بهشتی دیگر سخنران این مراسم ضمن ابراز خوشحالی از توفیق حضور در مراسم بزرگداشت دکتر گلزاری افزود: «گلزاری فقط یک معلم نیست، یک ایرانشناس نیست، یک انسان فرهیخته و فرزانه است که همواره فروزان خواهد بود.» در ادامه مراسم میرجلال الدین کزازی عضو هیئت علمی دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی وابسته به دانشگاه علامه طباطبایی در پیامی ویدئویی از گلزاری و زحمات او در روشن ساختن پیشینه کهن غرب ایران تقدیر کرد. محمدرضا کارگر مدیرکل امور موزه ها و اموال منقول فرهنگی تاریخی نیز در سخنرانی خود گفت: «زمانی که از استاد گلزاری قدردانی و تجلیل می کنیم در واقع برای فرهنگ خودمان بزرگداشت می گیریم چراکه فرهنگ سازان کشور ما بزرگواران و استادانی مثل دکتر گلزاری هستند.» سید احمد خزری مشاور رئيس و مدير کل حوزه رياست و روابط عمومي دانشگاه تهران نیز ابرازخوشحالی از حضور در این مراسم گفت: «از استاد گلزاری حدود 40 اثر بر جای مانده که این آثار در جای خود بی مانند و کم مانند هستند.» مهدی رهبر، از پیشکسوتان باستان شناسی ایران نیز در این مراسم سخنرانی کرد و گفت: «گلزاری نه تنها به پرورش باستان شناسان پرداختند بلکه با ارائه مقالات و کتاب هایشان ایران را به جهان معرفی کرد.» مهدی رهبر در ادامه تصریح کرد: «دکتر گلزاری به آزاد منشی شهرت دارد.» سخنران پایانی این مراسم استاد گلزاری بود که پس از شرحی از پیشینه مطالعاتی خود در غرب کشور درباره اهمیت آموزش و تدریس سخن گفت و در پایان افزود: «امروز 84 سال سن دارم و خوشحالم که همچنان سرپا هستم و از خدا میخواهم همچنان سرپا باشم تا بتوانم بنویسم و کارهای نیمه تمام خود را تمام کنم.»