به گزارش سفرنیوز، رونمایی از 7 اثر قلم‌زنی با موضوع شاهنامه که به دست هنرمندان پژوهشکده هنرهای سنتی انجام شده است، با حضور رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری انجام شد.
سیدمحمد بهشتی رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری دیروز یکشنبه 30 اردیبهشت 97 در این مراسم گفت: «ما در عرصه هنرهای سنتی با این پرسش مواجه هستیم که آیا هنرهای سنتی با زندگی امروز مرتبط است یا اینکه وظیفه ما حفظ موضوعاتی است که دوران آنها به سر رسیده است.»
بهشتی ادامه داد: «قصه لیلی و مجنون در ادبیات ما همیشه مورد توجه بوده است، وقتی به شعرهای دوران دورتر نگاه می‌کنیم می‌بینیم لیلی و مجنون فرزندان دو رئیس قبیله هستند که کارشان چوپانی است، در صورتی که زمانی که به نظامی می‌رسد لیلی و مجنون شهری هستند و این دو با هم در مکتب آشنا شده‌اند، و در واقع به مردمان روزگاری که کتاب نوشته شده است نزدیک شده اند.»
رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری تصریح کرد: «امروز سنت را در برابر مدرنیزم قرار می‌دهیم و این دو را مقابل و متضاد هم می‌دانیم، اما مشکل اینجاست که وقتی صحبت از سنت می‌کنیم تلقی جدیدی از آن داریم، سنت را متوقف در گذشته می‌دانیم، گذشته‌ای که سپری شده است و هر چیز نو را تحت عنوان مدرنیزم می‌دانیم این یک خلط مبحث بزرگ است که دچار آن شده‌ایم.»
او افزود: «ما در یک ابهام مضاعف بسر می‌بریم، در ادبیات ما چیزی به نام کهن وجود دارد که کهنه نیست، کهنه مترادف با زباله و دورریختنی است اما کهن یعنی آن چیزی که باارزش و غنی است، سنت از جنس کهن است نه کهنه، در واقع نو هم از جنس کهن است هر چیزی که بخواهد نو باشد باید کهن باشد، مثلا مد یک چیز کهنه است چراکه عمر کوتاهی دارد.»
بهشتی گفت: «سنت فکر غربی وقتی معاصر شده است، مدرن نام گرفته است، ادامه بقا موکول به معاصر شدن است، اگر چیزی معاصر نشود می‌میرد، یکی از ارکان سنت معاصر شدن است، اگر در طول تاریخ آنچه به عنوان سنت به جا می‌آوریم مانند سنت نوروز و هنر اگر معاصر نمی‌شد، می‌مرد، اما در حوزه هنر بین مدرنیزم و سنت گرفتار شده‌ایم.»
رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری اضافه کرد: «معاصر شدن هنرهای سنتی است که باعث می‌شود این هنرها زنده بمانند، ما با هر چیزی سر کار داشتیم باید تلاش می‌کردیم آن را اعتلا دهیم تا به یک اثر هنری تبدیل شود، چرا نباید هنرهای سنتی ما معاصر شود.»
او گفت: «این پرسش وجود دارد که فرهنگ چگونه ادامه پیدا می‌کند، این جنبه ژنتیک ندارد، مهم‌ترین چیز در این حوزه تماسی است که مردم یک فرهنگ با مظاهر فرهنگی خودشان دارند، مانند زبان، اسطوره‌ها، افسانه‌ها و هنرها و آیین‌ها اجزای مظاهر فرهنگی هستند، هر چه سطح تماس مظاهر فرهنگی با مردم بیشتر شود امکان تداوم فرهنگ بیشتر می‌شود، یکی از شاخه‌های مهم این حوزه هنرهای سنتی است که اگر بتوانیم درست این هنرها را معاصر کنیم جامعه بیشتر از آنها برخوردار می‌شود.»
عبدالمجید شریف‌زاده رئیس پژوهشکده هنرهای سنتی در این مراسم گفت: «طرح این آثار از استاد آقامیری است و توسط هنرمندان پژوهشکده هنرهای سنتی اجرا شده است.»
او تصریح کرد: «در مجموعه فعالیت‌هایی که برای معرفی شاهنامه و فردوسی صورت می‌گیرید، بیش از خواندن و نوشتن نیازمند آثاری هستیم که دیداری و شنیداری باشند، شاید این نگاه و پرداختن به ویژگی‌های هنری آن باعث شود فعالیت بیشتری در این حوزه انجام دهیم.»
شریف‌زاده اضافه کرد: «هنرمندان بسیاری در سطح کشور آثاری را با موضوع شاهنامه و فردوسی انجام می‌دهند و امیدواریم بتوانیم سال آینده نمایشگاهی را با این موضوع داشته باشیم.»
محمدباقر آقامیری هنرمند هنرهای سنتی در این مراسم گفت: «باید با استفاده از نوآوری در کارها پیام خود را به گوش مخاطبان برسانیم.»
او تصریح کرد: «آثاری که روح هنرمند در آن دمیده باشد باقی می‌ماند و در مخاطب رخنه می‌کند، متاسفانه در زمان حاظر نسبت به برخی مسائل در حوزه هنر ما بی‌توجهی شده است، مثلا در معماری ما که باید هنرهای اسلامی و ایرانی کمال داشته باشد در ساخت مساجد بی‌توجهی می‌شود.»
آقامیری اضافه کرد: «مساجد تاریخی که از دوران گذشته به جا مانده‌اند را باید دید و از آنها الگو گرفت، هنرهای کهن ما ریشه و اصالت ما هستند و باید حفظ شوند.»
در این مراسم به پاس قدردانی سال‌ها تلاش استاد محمدباقر آقامیری، لوح تقدیر به او اهدا شد.
همچنین از هنرمندان امیررضا صدیقی، ندا حامدی، فاطمه زیبانیا و مهری فیناسیان برای طراحی و اجرای تابلوهای قلم‌زنی با موضوع شاهنامه فردوسی تقدیر شد.
بهاره جهان‌دوست نقالی‌خوان در این مراسم به اجرای نقالی پرداخت.