به گزارش سفرنيوز ، معاونت صنايع‌دستي كشور در نشست با هنرمندان اصفهاني به تشريح برنامه و اهدافي مانند پيگيري بيمه، فروش صنايع‌دستي خارجي و جنبه اقتصادي اين رشته پرداخت تا دغدغه اين قشر نسبت به هراس از وضعيت اين رشته را برطرف كند.
فيض‌الهي، رئيس اتحاديه صنايع دستي اصفهان در نشستي كه در محل ساختمان سازمان ميراث فرهنگي گردشگري اصفهان برگزار شد، در مورد وضعيت صنايع دستي كشور گفت:« واقعيت اين است كه وضعيت صنايع دستي مناسب نيست. مشكل اصلي صنايع دستي، تصميم‌گيري‌هاي غيركارشناسانه بوده است. صنايع دستي در طول اين سال‌ها زيرنظر سازمان‌هاي مختلف بود كه باعث شد تصميم‌هايي مانند منع خروج كالا، پيمان ارزي و.. به آن لطمه بزند. متاسفانه صنايع دستي اصفهان وضعيت اسفناكي دارد و ميدان امام به فروش صنايع دستي خارجي تبديل شده است. درحاليكه كشورهاي مختلف اجازه نمي‌دهند صنايع دستي خارجي به راحتي به فروش برود و براي اجناس خارجي ماليات درنظر مي‌گيرند.»
او با اشاره به اينكه بسياري از هنرمندان در اين سال‌ها به شغل‌هاي كاذب روي آورده‌اند، به حضور صنايع دستي در كشورهاي خارجي تاكيد كرد:« بنظر من، بهتر است يك معاونت روابط بين‌الملل ايجاد شود تا با وزارت امورخارجه در اين زمينه ارتباط‌هاي بيشتري صورت بگيرد و بتوانيم نمايشگاه‌هاي صنايع دستي برگزار كنيم. ما بايد سليقه خارجي‌ها را بشناسيم. حضور ما در كشورهاي مختلف خيلي كمرنگ است. اصفهان داراي 23 تفاهم‌نامه با كشورهاي ديگر در زمينه خواهرخواندگي است كه مي‌تواند بستري براي معرفي فرهنگ و هنر باشد.»
فيض‌الهي در مورد بيمه صنايع دستي توضيح داد:« اوايل سال 1368، بيمه‌ها از 10 درصد به 30 درصد تبديل شد. به همين دليل توليدكنندگان مجبور شدند بسياري از كارگران خود را اخراج كنند. در كارگاه من نيز 11 نفر مشغول به فعاليت بودند اما الان تنها يك شاگرد كار مي‌كند.»
رئيس صنف صنايع دستي اصفهان ابراز داشت:« بايد با دانشگاه‌ها، هماهنگي‌هايي صورت بگيرد كه كارهايي در مورد سلايق بازار و نيازمندي‌هاي مردم انجام شود و در اختيار هنرمندان قرار بگيرد.»
شاه محمدي، قلمزن نيز در ادامه نشست از تبديل مغازه‌هاي صنايع دستي ميدان نقش جهان به محلي براي فروش گز، بستني، اسباب‌بازي و صنايع دستي چيني گله كرد و در ادامه عشاقي كه در زمينه گره چيني فعاليت دارد، گفت:« به دليل اينكه افراد زيادي در منبت فعاليت مي‌كنند، تحت پوشش بيمه قرار گرفته است اما رشته گره چيني چون فعالان اندكي دارد جز رشته‌هاي بيمه شده نيست. بايد منبع تشخيصي وجود داشته باشد كه بتواند هنرهاي صنايع دستي را بشناسد و ما بدانيم بر چه اساس به برخي از رشته‌ها بيمه تعلق مي‌گيرد.»
معمار، خاتم‌ساز هم در مورد وضعيت صنايع دستي اصفهان عنوان كرد:«50 سال است كه در رشته خاتم كار مي‌كنم و هر سال سازمان صنايع دستي 200 الي 300 ميليون تومان كالا از من مي‌خريد ولي چند سال است كه وضعيت صنايع دستي مناسب نيست. نمايشگاه‌هاي داخلي اثر چنداني ندارد بلكه بايد نمايشگاه‌هاي خارجي برگزار كنيم تا آنها با هنر ما آشنا شوند و از صنايع دستي ما بخرند.»
حسيني، ميناكار هم با انتقاد از بي‌توجهي كشور به هنرمندان صنايع دستي گفت:« اسفند سال گذشته در ايتاليا نمايشگاهي برگزار كردم. نزد هر مقام ايتاليايي مي‌رفتم، به خودم مي‌باليدم كه ايراني هستم اما در اينجا اينطور نيست و بايد تا ديروقت كار كنيم تا تامين شويم. ازنظر مادي و معنوي به هنرمند ارزش نمي‌دهند. در ايتاليا گفتند كه شرايط اقامت و كار را براي من فراهم مي‌كنند اما به اين شرط كه 20 نفر از دانشجويان آنها را آموزش بدهم ولي من قبول نكردم. منتهي معضل ما اين است كه افرادي بدون صلاحيت، آموزش صنايع دستي را برعهده گرفته‌اند و به اين ترتيب صنايع دستي ايراني به سوي ابتذال پيش مي‌رود.»
عطريان، قلمزن هم در ادامه سخنان هنرمندان اصفهاني افزود:« قيمت صنايع دستي، بيمه و مواد اوليه بي‌رويه بالا رفته است.»
پس از آن حسين هاتفي فارمند، معاون صنايع دستي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري در پاسخ به هنرمندان گفت:« دولت در گذشته توليد، فروش و صادرات صنايع دستي را برعهده داشت اما با ادغام صنايع دستي و ميراث فرهنگي، تصدي‌گري از عهده او خارج شد. قبلا دولت علاوه‌بر هزينه حمل نقل، كاركنان و.. از هنرمندان هم حمايت مي‌كرد اما تنها تعدادي را شامل مي‌شد و به همين دليل كساني كه مورد حمايت قرار مي‌گرفتند، رها مي‌شدند. دولت نهم به اين نتيجه رسيد كه اگر اين كار ادامه پيدا كند، هنرمندان به مرور از صنايع دستي خارج مي‌شوند. در گذشته مسير طوري بود كه به ضرر بخش خصوصي بود.»
او درباره فروش صنايع دستي غيرايراني خاطرنشان كرد:« ما بايد از حقوق خودمان دفاع كنيم. يك بحث من در جلسه با استانداري اصفهان، فروش كالاهاي غيرايراني بود و قرار شد كارگروهي شكل بگيرد تا تمهيدات قانوني صورت بگيرد. ما بايد از صفر شروع كنيم. روزگاري صنايع دستي ما در اوج بود ولي الان چون نفت داريم، كسي به سراغ صنايع دستي نمي‌رود.»
هاتفي سپس به تشريح اقدامات انجام شده در زمينه صنايع دستي پرداخت:« اولين كاري كه دولت كرد، اين بود كه ديگر متصدي نباشد و نقش سياستگذار و بازرگان را داشته باشد. هيچ كجاي دنيا اينطور نيست كه توليدكننده، توليد كند و از نيازهاي بازار هم اطلاع داشته باشد. در دنيا گروه‌هاي پژوهشي و دانشجويان صنايع دستي در مورد نيازهاي جديد اين رشته‌ها تحقيق مي‌كنند. در كشور ما هنوز اين اتفاق نيفتاده است. دولت از بخش خصوصي جدا نيست اما در گذشته اينطور بود. بهترين كار هم در اين زمينه ايجاد اتحاديه‌ها به خصوص براي بحث بسته‌بندي است كه از مشكلات اصلي صنايع دستي محسوب مي‌شود.»
معاون صنايع دستي كشور همچنين پس از قرائت صورت‌جلسه اداري ميان استانداري و صنايع دستي كه پيش از اين نشست مبني بر تلاش براي تصميم‌گيري و وحدت رويه براي بيمه هنرمندان برگزار شده بود، در پاسخ به مشكلات بيمه هنرمندان گفت:« تاكنون نتوانسته‌ايم بيمه هنرمندان را سامان دهيم چون اطلاعاتي در مورد تعداد آنها نداريم. از مهر سال گذشته شروع به آمارگيري كرده‌ايم كه مشكلات زيادي همراه بوده است مثلا شماره‌هاي تماس بسياري از كساني كه اطلاعات آنها موجود بود، تغيير كرده بود و حتي ما نشاني از محل سكونت و.. نداشتيم.»
او با اعلام اين خبر كه تا پايان شهريور هر ميزان هنرمندي كه نام او در بانك اطلاعاتي ثبت شده باشند، بيمه مي‌شود، در مورد نقش فرهنگ‌سازي براي توسعه صنايع دستي گفت:« ما بايد فرهنگ‌سازي كنيم. وقتي در خانه يكي از توليدكنندگان بزرگ سفال، ظروف فرانسوي استفاده مي‌شود چطور مي‌توان از مردم انتظار داشت كه صنايع دستي در ميان مردم كاربردي باشد. چرا ما ميدان‌هايي به نام خاتم، سفال، مينا و.. نداريم؟ تفكر اينكه صنايع دستي قديمي است بايد عوض شود و ما در حال تغيير در اين زمينه هستيم.»
هاتفي با بيان اينكه دولت تاسيس دانشگاه صنايع دستي در اصفهان را تصويب كرده است تا نيروي جديدي وارد اين رشته شوند، اضافه كرد:« براي حل مشكلات صنايع دستي تنها يك نامه اداري كافي نيست بلكه بايد همه ما پيگير مسائل باشيم. دولت بايد زمينه جدي را براي حضور بخش خصوصي فراهم كند ولي توليدكنندگان هم بايد مشكلات خود را انعكاس دهند تا ما با يكديگر به پيگيري مشكلات بپردازيم.»
معاون صنايع دستي كشور در پايان ابراز داشت:« كار اصلي در صنايع دستي بايد اين باشد كه توليد صنايع دستي، مقرون به صرفه باشد. دانشگاه‌ها و اقتصاددانان درحال بررسي اين موضوع هستند ولي بخش خصوصي هم بايد تلاش كند.»
