به‌گزارش سفرنیوز، حسین مرادی سرپرست ایرانی پروژه مطالعات میان‌رشته‌ای و بازنگری عرصه و حریم در شهر سوخته با اعلام این خبر گفت: «نخستین فصل مطالعات میان‌رشته‌ای و بازنگری عرصه و حریم شهر سوخته با همکاری مشترک گروه ایرانی و گروه ایتالیایی به‌سرپرستی انریکو اسکالونه، از دانشگاه سالنتو ایتالیا، در این محوطه باستانی به‌اجرا درآمد.»
او افزود: «بررسی مواد باستانی نظیر اسکلت‌ها، استخوان‌های جانوری و نمونه‌های گیاهی با حضور گروهی از باستان‌شناسان و محققان میان‌رشته‌ای ایرانی و ایتالیایی در شهر سوخته درحال اجراست.»
به‌گفته مرادی، این پژوهشگران قصد دارند با مطالعه در مورد بقایای انسانی به‌دست‌آمده از گورستان شهر سوخته، علاوه‌بر یافتن بخشی از روش زندگی در هزاره سوم پیش‌ازمیلاد در این محوطه، به مسائلی از قبیل تنوع نژادی با تمرکز بر مطالعات مرتبط با دانش ژنتیک بر روی استخوان‌های انسانی به‌دست‌آمده از شهر سوخته نیز بپردازند.
این باستان‌شناس اظهار داشت: «در این پروژه که نخستین فصل آن در سال جاری و با هدف فراهم کردن مقدمات مطالعات گسترده انجام می‌شود محققان ایتالیایی، ضمن بازدید از شهر سوخته، با مواد فرهنگی و بقایای باستانیی که طی 15 فصل کاوش گروه ایرانی به‌سرپرستی دکتر سیدمنصور سیدسجادی از شهر سوخته به‌دست آمده آشنا شدند.»
به‌گفته او آن‌ها، ضمن آشنایی اولیه با منطقه، برآورد دقیق‌تری برای انجام مطالعات گسترده در سال‌های آتی خواهند داشت.
او اظهار داشت: «گروه باستان‌شناس را محققان میان‌رشته‌ای مرتبط با باستان‌شناسی همچون انسان‌شناس، جانورشناس و گیاه‌باستان‌شناس و همچنین گروهی از متخصصان نقشه‌برداری همراهی می‌کنند.»
تهیه نقشه دقیق‌تر از شهر سوخته
این باستان‌شناس تأکید کرد: «یکی از اهداف عمده این گروه بازنگری در عرصه و حریم شهر سوخته است تا، ضمن تهیه نقشه‌های توپوگرافی دقیق از تپه شهر سوخته، چشم‌انداز دقیق‌تری از محدوده اصلی و بخش‌های مختلف شهر سوخته ارائه کنند.»
او افزود: «این پژوهشگران همچنین در نظر دارند با مطالعات مرتبط با ژنتیک به بخشی از سؤالات موجود درباره انسان‌شناسی شهر سوخته و گوناگونی قومی‌نژادی و همچنین آسیب‌ها و بیماری‌هایی که مردمان ساکن در این محوطه باستانی را شامل می‌شده پاسخ بدهند.»
مرادی هدف اصلی از این پروژه را توسعه دانش میان‌رشته‌ای در کاوش‌های باستان‌شناسی شهر سوخته اعلام کرد تا، ضمن دست‌یابی به اطلاعات ارزشمند، بازسازی دقیق‌تری از روش زندگی، ارتباطات و محیط طبیعی دشت سیستان در هزاره سوم پیش‌ازمیلاد به‌دست آید.
پروژه مشترک گروه ایرانی و ایتالیایی درباره مطالعات میان‌رشته‌ای و بازنگری عرصه و حریم در شهر سوخته با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری درحال انجام است.
بر مبنای یافتههای باستان‌شناسان شهر سوخته 280 هکتار وسعت دارد و بقایای آن نشان می‌دهد که این شهر دارای پنج قسمت اساسی بوده که شامل بخش مسکونی واقع در شمال شرقی شهر سوخته، بخش‌های مرکزی، منطقه صنعتی، بناهای یادمانی و گورستان است که به‌صورت تپه‌های متوالی و چسبیده‌به‌هم واقع شده‌اند. 80 هکتار از شهر سوخته را بخش مسکونی تشکیل داده است.
برای نخستین بار در شهر سوخته یک چشم مصنوعی متعلق به 4800 سال پیش کشف شد این چشم مصنوعی متعلق به زنی 25 تا 30ساله بوده که در یکی از گورهای شهر سوخته مدفون شده بوده است.
یکی از شگفت‌انگیزترین یافتههای شهر سوخته پیدایی نشانه‌های کهن‌ترین جراحی مغز در شهر سوخته است. جمجمه‌ای از دختر دوازده یا سیزده‌ساله که در 4800 سال پیش پزشکان آن دیار برای درمان بیماری هیدروسفالی (جمع شدن مایع در جمجمه) بخشی از استخوان جمجمه او را برداشته و جراحی کرده‌اند که مدت‌ها بعد از این عمل زنده مانده است.
همچنین در طی کاوش‌های انجام‌گرفته در شهر سوخته یک خط‌کش ساخته‌شده از چوب آبنوس کشف شد.
از گور باستانی موسوم به‌شماره 761 کهن‌ترین تخته‌نرد جهان به‌همراه 60 مهره آن در شهر سوخته پیدا شد. این تخته‌نرد بسیار قدیمی‌تر از تخته‌نردی است که در گورستان سلطنتی «آور» در بین‌النهرین پیدا شده بود.
باستان‌شناسان همچنین هنگام کاوش در شهر سوخته، در گوری 5هزارساله جامی را پیدا کردند که نقش یک بز همراه با یک درخت روی آن دیده می‌شود. آن‌ها پس از بررسی این شیء دریافتند نقش موجود بر آن برخلاف دیگر آثار به‌دست‌آمده از محوطه‌های تاریخی شهر سوخته تکراری هدفمند دارد، به‌گونه‌ای که حرکت بز به‌سوی درخت را نشان می‌دهد.