به گزارش سفرنیوز، پروژه گمانه زنی و ساماندهی محوطۀ باستانی جوشقان- استرک متعلق به عصر آهن به کشف حجم زیادی بقایای سوخته انسانی در سازه ای سنگی منجر شد .
محسن جاوری سرپرست هیأت گمانه زنی و ساماندهی محوطۀ باستانی جوشقان-استرک با بیان این مطلب افزود :محوطۀ باستانی جوشقان- استرک محوطه ای گورستانی متعلق به عصر آهن است .
این باستان شناس اظهار داشت :چاله های حفاری و تسطیح های وسیع روی محوطه تصویر ناخوشایندی به وجود آورده به نحوی که بیش از 70% آن کاملا از میان رفته و دیگر برای فعالیت ها و پژوهش های باستان شناختی مناسب نیست.
به گفته جاوری، این در حالی است که محوطۀ باستانی جوشقان-استرک با توجه به وسعت آن در این بخش از فلات مرکزی از اهمیت خاصی در مطالعات دوره آهن برخوردار است و می تواند اطلاعات جدیدی را در اختیار پژوهشگران قرار دهد .
او افزود :به همین دلیل گمانه زنی در محوطۀ باستانی جوشقان-استرک به منظور شناخت آثار و بقایای فرهنگی موجود و انجام ساماندهی و تدارک برنامه حفاظتی در این محوطه به اجرا درآمد .
این باستان شناس اظهار داشت :به این منظور در آغاز گمانه ای به ابعاد 5 متر در 5 متر در بخش شمال غربی محوطه که کمتر در معرض تخریب انسانی قرار گرفته بود ایجاد شد تا هم بتوان از ماهیت آثار فرهنگی موجود در محوطه شناخت حاصل کرد و هم به بررسی تاریخ و گاهنگاری محوطه پرداخت.
به گفته جاوری ، گمانه نخست به 25 شبکۀ 1 متر در 1 متر تقسیم بندی شده و مواد فرهنگی هر شبکه به طور مجزا گردآوری شد تا مطالعه و بررسی این مواد در مراحل بعد با دقت و جزییات بیشتری انجام گیرد.
او اظهار داشت :در مرحله بعد این شبکه ها به طور یک در میان مورد کاوش قرار گرفت تا در صورت وجود ساختارها و عارضه های فرهنگی در شبکه های کاوش شده، با دقت بیشتری شبکه های کاوش نشده را در مرحلۀ دوم مورد کاوش قرار داد.
وی افزود : این سیستم کاوش یکی از رایج ترین سیستم هایی است که باستان شناسان معمولا در محوطه هایی که چندان شناختی از ماهیت ساخت و سازهای آن ندارند اجرا می کنند.
به گفته جاوری ، پس از کاوش تمام شبکه های 1 متر در 1 متر و برداشتن لایۀ سطحی، معماری سنگی مدوری به قطر حدود 2 متر در نیمۀ جنوبی مشخص شد که بخشی از آن در دیوارۀ جنوبی گمانه امتداد داشت .
او تصریح کرد : دیوارهای این سازۀ سنگی از قلوه سنگ هایی با قطر 25 تا 40 سانتیمتر با ملات گل به صورت نامنظم ساخته شده و درون آن با قلوه سنگ هایی از همان جنس به قطر متوسط 20 سانتیمتر پر شده است.
این باستان شناس ، از نکات جالب و بسیار نادر در درون این ساختار را وجود آثاری از بقایای سوختۀ انسانی اعلام کرد که حجم نسبتا زیادی را شامل می شود.
او درادامه از انجام مطالعات انسان شناسی زیستی این بقایا خبر داد و اظهار امیدواری کرد که بلافاصله پس از پایان کار گزارش مقدماتی آن چاپ شود .
جاوری همچنین از کشف ساختار بقایای یک تدفین دست خورده انسانی در انتهای بخش غربی این ساختار خبر داد که فقط نیم تنۀ بالایی اسکلت باقی مانده و بخش های پایینی بدن در ترانشه وجود نداشته است.
او گفت :در ادامه به منظور روشن شدن ساختار کلی سازه مدور، گمانه به اندازۀ 2 متر در ضلع جنوبی گسترش یافت و با کاوش این قسمت سازۀ مدور سنگی به طور کامل از دل خاک بیرون آورده شد.
به گفته وی ، در حال حاضر کار در گمانه ایجاد شده همچنان ادامه داشته و گروه با دقت به مستند سازی یافته ها و بقایای فرهنگی و مادی مشغول است.
او افزود : ساماندهی محوطه نیز نخست با برداشت و تهیۀ نقشۀ توپوگرافی و تصاویر هوایی برای برنامه ریزی بهتر حفاظتی و تهیه پرونده برای ثبت در فهرست آثار ملی آغاز و سپس با برداشت پلان از کل محوطه و ساختار و چاله های حفاری و سایر عوارض طبیعی و انسانی ادامه یافت.