به گزارش سفر نیوز،معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی مازندران گفت: لاکتراشی از آثار ارزشمند صنایع دستی منطقه است که از شاهکارهای منبت کاری متعلق به دوران تیموری محسوب میشود.
علی ماهفروزی منطقه مازندران، اظهار کرد: به دلیل نرمی چوب درختان پهن برگ به راحتی میتوان بر روی آنان کار کرده و فرم و شکل دلخواه را ایجاد کرد، همچنین این گونه از درختان در برابر خشکی و رطوبت عکس العمل ناچیزی از خود نشان میدهند و در مقابل پیچیدگی، کج شدن و ترک خوردن مقاوم هستند. در بین درختان پهن برگ، تراش و فرم دهی به چوب درختان «ون» و «آزاد» به دلیل سختی آوندهای آنان بسیار مشکل است اما ظروف ساخته شده از آنها بسیار مقاوم بوده و از کیفیت بهتری برخوردار است.
معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی مازندران تصریح کرد: ساکنان بومی منطقه از گذشتههای دور به ویژگیهای این چوبها واقف بوده و با ابزارآلاتی ساده و ابتدایی همچون تبر، تیشه، اره، سوهان، چوبساب، مغار یا در گویش محلی (رخ)، اسکنه، رنده، رخ درشت یا دارکن، دلهگیر(برای خالی کردن داخل ظروف) و چکش چوبی از جنس درخت شمشاد، این مصنوعات را میساختند.
ماهفروزی ادامه داد: بومیان برای تهیه ظروف چوبی از ریشه درختان بخصوص درخت افرا استفاده میکردند زیرا ظروف تهیه شده از ریشه درختان بادوام تر بوده و عمر طولانیتری داشتند. برای ایجاد نقش برجسته برروی چوبها از همان ابزار ابتدایی و ساده استفاده میکردند.
وی اظهار کرد: لاک تراشی صرفا به معنای تراش و ساخت لاک نیست بلکه با توجه به گوناگونی مصنوعات تولیدی به شاخههای لاک تراشی شامل ساخت جوله، کلز، لاک، قند چوله، برنج شور، شکلات خوری و در کل ظروف روستاییان و قاشق تراشی شامل قاشق، کچه، کف گیر، ملاقه، کترا، آب گردان، فیه یا پارو تقسیم میشود. یکی دیگر از رشتههای لاک تراشی، عصا تراشی است. هنرمندان لاک تراش محصولات تولیدی خودرا متناسب با بازار، سلیقه مشتریان و سهولت ساخت انتخاب میکنند.
ماهفروزی، یکی از مراحل لاکتراشی را مرحله پرداخت در لاک تراشی، عنوان و بیان کرد: ظروف چوبی مانند جوله و کلز را برای زیباتر شدن و برای بالا بردن مقاومت چوب پرداخت میکنند. در مرحله پرداخت ابتدا ظرف را بر روی آتش گرم میکنند، سپس مخلوطی از خاک زغال و ماست را بر روی بدنه ظرف مالیده و مجدداً بر روی حرارت میگردانند، در این روش پس از اتمام کار ظرف به رنگ قرمز مایل به سیاه خوشرنگی در میآید.