به گزارش سفرنیوز،باستان‌شناسان در بررسی‌های خود در جنوب شهرستان دامغان به یکی از بزرگترین محوطه‌های پارینه سنگی ایران دست یافتند. به گفته حامد وحدتی‌نسب، سرپرست گروه بررسی، این محوطه که در حاشیه کویر چاه‌جم (حاجی علی‌قلی) قرار گرفته بیش از 9 کیلومتر گسترش داشته و دارای پراکنش وسیعی از دست افزارهای سنگی منتسب به پارینه سنگی میانی (250 الی 40 هزار سال پیش) است.

بررسی‌های باستان‌شناسان در جنوب شهرستان دامغان منجر به کشف یکی از بزرگترین محوطه‌های پارینه‌سنگی در ایران شد.

این بررسی نخستین فصل از طرح پنج ساله بررسی­های شمال کویر مرکزی به‌شمار می‌رود. در این محوطه حضور عناصر فرهنگی شاخص دوران پارینه سنگی میانی همانند سرپیکانها و قطعات ساخته شده با فناوری لوآلوآ (نام محوطه­ای در حومه شهر پاریس که نخستین بار این فناوری از آن گزارش گردید) بسیار چشمگیر است.

وحدتی نسب پیشتر نیز در سالهای 1387، 1388 محوطه­های پارینه سنگی میرک و دلازیان را در جنوب شهر سمنان مورد بررسی و شناسایی قرار داده بود که تا پیش از کشف محوطه جدید چاه­جم در جنوب دامغان، از زمره بزرگ­ترین محوطه­های پارینه سنگی ایران به شمار می­رفتند.

او همچنین با تیم خود در سال 1391 محوطه بزرگ پارینه سنگی صوفی­آباد را در جنوب شهرستان سرخه مورد شناسایی قرار داده بود. چنانچه نتایج بررسی­های میرک و دلازیان تاکنون در چندین همایش بین المللی در خارج از ایران ارائه شده و در قالب مقالات متعدد به زبانهای فارسی و انگلیسی به چاپ رسیده­اند.

سرپرست هیئت داده‌های دیرین اقلیم شناسی معتقد است، پیشتر یافته‌های که از این منطقه به‌دست آمده بود حکایت از آن داشت که نمکزار چاه جم بخشی از یک دریاچه بزرگ بوده که در ادوار یخبندان به خشکی گرائیده و تبدیل به نمکزار شده است.

او می‌گوید: «کشف چنین پراکنش بزرگی از دست افزارهای سنگی پارینه سنگی میانی در تایید این مطلب است که زمانی حاشیه این دریاچه، پوشیده از گیاهان بوده و توسط اجتماعات انسانی (به احتمال انسان نئاندرتال) برای شکار مورد استفاده قرار می­گرفته است».

به گفته وحدتی­نسب، قرار است تا نتایج این بررسی در دومین همایش "پارینه سنگی میانی در صحرا" که در بهمن ماه سال جاری در دانشگاه بوردو در کشور فرانسه برگزار می‌شود ارائه شود. پیش از این در سال 1390 در اولین همایش از این دست در دانشگاه آکسفورد، نتایج بررسی­های میرک ارائه شده بود.

او همچنین تاکید کرد، در صورت تامین بودجه لازم، دومین فصل از این بررسی­ها در پاییز سال جاری و با همکاری گروهی از متخصصین مرکز ملی علوم فرانسه (CNRS) انجام خواهد شد.