به گزارش سفر نیوز، سفالگري از اواخر هزاره هفتم ق.م در استان زنجان رواج داشته و گواه اين مطلب کشف سفال‌هاي کم‌دوام و کدر است که به آن دوره تعلق دارند.
پس از اسلام بهترين نمونه سفال‌هاي دوره سلجوقي در اين استان ساخته شده است.
اين ظروف به صورت کاسه و بشقاب و در اندازه‌هاي مختلف‌اند و با اشکال انساني و حيواني و کتيبه‌هايي به خط کوفي و طرح‌هاي اسليمي تزيين شده‌اند.
اين گزارش حاکي از آن است که نقوش اين ظروف به صورت برجسته و لعاب آن زرد و سبز کم‌رنگ است.
در اوايل قرن هشتم هـ .ق سلطانيه يکي از مهم‌ترين مراکز سفالگري ايران بود که از بارزترين مشخصات سفال‌هاي اين دوره مي‌توان به برجسته بودن نقوش، نقاشي زير لعاب، کتيبه‌هايي به خط کوفي با عبارت «لا‌اله‌الا‌الله» و ظروفي با لعاب سفيدرنگ و گاه سبز روشن اشاره کرد.
نقوشي مانند مجلس شکار، پرندگان در حال پرواز و بوته‌هاي گياه نيز بر روي توليدات سفالي زنجان در دوره مذکور مشاهده مي‌شود.
از ديرباز تاکنون روستاهاي سلطانيه از جمله «بلوبين»، «گلابر سفلي و عليا» و «قلتوق» از مراکز سفالگري استان زنجان بوده و ظروف مختلف مانند خمره، کشک‌ساب، کوزه و تنور در اين مراکز توليد مي‌شده‌اند.
در چند دهه اخير با رواج يافتن ظروف پلاستيکي، توليد و استفاده از ظروف سفالي کمتر شده و امروزه سفالگران اين روستاها، اشيايي چون کوزه و گلدان توليد مي‌کنند.
