پايگاه اطلاع رسانی گردشگری سفر نيوز

[نسخه مخصوص چاپ ]

SAFARNEWS.COM


چنار «کتلي» در خراسان شمالي بيش از هزار سال عمر كرده است
تاريخ خبر: دوشنبه، 3 بهمن 1390 ساعت: 13:43

به گزارش سفر نیوز، يك کارشناس ميراث طبيعي در اداره كل ميراث فرهنگي و گردشگري خراسان شمالي گفت: چنار «کتلي» با طول عمر يک‌هزار و 150 سال در اين استان سبز و پابرجا باقي مانده است.

يونس حمايلي در گفت‌وگو با اشاره به اين‌که تا کنون در اين استان پايه‌هاي کهن‌سال زيادي از گونه‌هاي مختلف درخت شناسايي شده و تعدادي از آن‌ها در فهرست آثار طبيعي کشور به ثبت رسيده است، ادامه داد: چنار کتلي جزو کهن‌سال‌ترين درختان چناري است که تا کنون در خراسان شمالي و کشور شناسايي شده است.

به گفته‌ي او، ارتفاع اين درخت 21 متر و قطر آن 570 سانتي‌متر است و يک خودرو سواري به‌راحتي در ميان آن جا مي‌گيرد.

حمايلي با بيان اين‌که هفت درخت کهن چنار در اين استان در فهرست آثار طبيعي ملي ثبت شده‌اند، اظهار كرد: اين درخت براي مردم روستاي کتلي با ارزش است و حتا اگر شاخه‌اي خشک از اين درخت روي زمين بيفتد، آن را زير خاک دفن مي‌کنند تا کسي به اشتباه از آن به‌عنوان چوب هيزم استفاده نکند.

وي بيان كرد: چنار «اسفجير» با 450 تا 550 سال سن، ارتفاع 22 متر و قطر 270 سانتي‌متر جزو درختان چنار کهن‌سال در خراسان شمالي است که در فهرست آثار ملي ثبت شده است.

او چنار «چناران» را يکي ديگر از درخت‌هاي ثبت‌شده در فهرست آثار ملي دانست و توضيح داد: سن اين درخت 400 تا 500 سال، ارتفاع آن 21 متر و قطر آن 248 سانتي‌متر است.

وي گفت: چنار از دوره‌هاي گذشته به‌دليل عظمت و هر سال جوان شدن با پوست‌اندازي در باور ايرانيان، يکي از درختان مقدس بوده است که در بسياري از روستاها هنوز مردم به آن اعتقاد دارند.

اين کارشناس ميراث طبيعي اظهار كرد: به‌دليل ارتفاع زياد و قطر بالاي اين درخت در گذشته از آن به‌عنوان شاه درختان نام برده اند و اعتقاد بر اين بوده است که در زير درخت چنار امام زاده اي مدفون است و به همين لحاظ براي مردم بسيار محترم بوده و به شاخه هاي آن دخيل مي بندند.

وي گفت: درخت چنار از سنين 80 تا 100 سالگي به بالا شروع به دورن پوسيدگي مي کند که اثر آن در بعضي موارد حتي به پوست رسيده و در اصطلاح تنه آن توخالي مشاهده مي شود.

حمايلي افزود: نمونه هاي زيادي وجود دارد که مردم در داخل اين حفره زندگي کرده و حتي چوپانان در شب هاي زمستان داخل آن اطراق مي کرده اند و بعضي نيز آن را محل کسب و کار نموده و به شغل هاي کفاشي و قصابي مشغول بوده اند.