به گزارش سفرنيوز ، قدیمی ترین بقایای سالیابی شده انسان در ایران در پی بررسی مجموعه ای از بقایای جانوری و انسانی که به طور مشترک با تلاش کارشناسان دوره پارینه سنگی موزه ملی، موزه تاریخ طبیعی پاریس و دانشگاه واشنگتن انجام شده است شناسایی و مطالعه شد.

محمدرضا مهر اندیش رئیس کل موزه ملی ایران با بیان این مطلب گفت: این مجموعه بقایا که در کاوش های هیأتی به سرپرستی دکتر کامیار عبدی در غار وزمه در نزدیکی کرمانشاه به دست آمده، شامل مجموعه منحصر به فردی از بقایای جانوران دوره یخبندان ازجمله کرگدن، شیر، گونه ای از کفتار منقرض شده و گونه های جانوری دیگر است که با تلاش دکتر مرجان مشکور و همکاران وی در موزه ملی ایران و موزه تاریخ طبیعی پاریس مورد مطالعه قرار گرفته است.

فریدون بیگلری کارشناس پژوهش های پارینه سنگی موزه ملی ایران نیز در این زمینه گفت: با توجه به سالیابی های انجام شده، مجموعه جانوری غار وزمه مربوط به فاصله زمانی بین 70 هزار سال تا حدود 11 هزار سال پیش است که همزمان با اواخر دوره پارینه سنگی میانی و دو دوره بعدی پارینه سنگی جدید و فراپارینه سنگی است.

وی ادامه داد: این غار در دوره مذکور مکان درندگانی چون کفتار، گرگ و شیر بوده که لاشه حیوانات شکار شده یا مردار را به غار منتقل می کردند. علاوه بر این بقایای جانوری، قطعاتی از استخوان و دندان انسان از غار وزمه به دست آمده که از میان آنها یک دندان آسیای کوچک به روش طیف سنجی گاما، سالیابی شده و تاریخی بین 20 تا 25 هزار سال پیش را نشان می دهد.

بیگلری خاطرنشان کرد: این محدوده زمانی همزمان با اواخر دوره پارینه سنگی جدید است که در منطقه زاگرس سکونتگاه های متعددی از آن به جا مانده است در کاوش مکان های این دوره در ایران به جز ابزارهای سنگی و بقایای جانوری تا کنون اثری از بقایای استخوانی انسان یافت نشده است.

طبق گفته اریک ترینکاوس از دانشگاه واشنگتن که دندان را مطالعه کرده، دندان مذکور مربوط به کودکی 8 یا 9 ساله است که احتمالاً به دست درندگان (کفتار) کشته و به غار منتقل شده است.

بنا براین گزارش، دندان وزمه نخستین بقایای استخوانی انسان های دوره پارینه سنگی ایران است که به طور مستقیم سالیابی شده و نتایج سالیابی و مطالعه آن گام بلندی در مطالعه کهن ترین ساکنان ایران محسوب می شود.

گزارش مشروح این کشف مهم در اینده نزدیک در موزه ملی ایران چاپ و منتشر خواهد شد.