به گزارش سفرنیوز، بررسی های اولیه صورت گرفته بر روی سایت باستانی تپه میل که به آتشکده ری معروف است احتمال کاخ شکار بودن این محوطه را قوت بخشید.

محمد ابراهیم لاریجانی با اعلام این خبر گفت: هیچگونه مستندات متقن مبنی بر آتشکده بودن این سایت وجود ندارد و تفاوت های نوع معماری و مصالح این بنا با آتشکده های موجود در کشور آتشکده نبودن این بنا قوت می بخشد.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران وجود راهروها، اتاقهای استراحت و حیاط مرکزی در بقایای معماری بجا مانده از این اثر تاریخی، استفاده از مصالحی همچون سنگ لاشه، آجر و خشت در طبقات مختلف و همچنین طبیعت منطقه و تپه ای بودن این سایت را از جمله دلایل اعلام این احتمال برشمرد.

به گفته وی بقایای بجای مانده یک کاخ دوره اواخر ساسانی را به ذهن متبادر می سازد و به نظر می رسد این محوطه مکانی برای فصول شکار بوده و این بنا می تواند کاخ شکاری باشد.

لاریجانی با اشاره به نزدیکی حکومت و مذهب در دوران ساسانی و اعتقاد به یکتاپرستی در ارکان حکومتی گفت: کاخ شکار تپه میل می تواند کارکردهای مذهبی نیز داشته باشد.

این مقام مسئول اظهار داشت: بر اساس مطالعات اولیه انجام شده برخی اساتید و صاحبنظران بر این باورند که تپه میل متعلق به اوایل دوره اسلامی بوده و یا در اوایل دوره اسلامی نیز با حفظ کاربری مورد استفاده قرار می گرفته است.

لاریجانی، اعلام نظر قطعی در این زمینه را نیازمند حفاری، کاوش های فنی و اقدامات آزمایشگاهی بر روی اشیاء بدست آمده از این محوطه اعلام کرد و افزود: با در نظر گرفتن اطلاعات موجود، مقایسه این بنا با بناهای مشابه در کشور و تطبیق اطلاعات آنها با یکدیگر می توان احتمال داد این بنا یک کاخ شکار و یا شکار گاه سلطنتی بوده که رویکرد و کارکرد مذهبی در دوره ساسانی به بعد را نیز داشته است.

این تپه در حدود ۱۲ کیلومتری جنوب شرقی شهر بر فراز تپه‌ای در روستای قلعه‌نو قرار گرفته و وجه تسمیه این تپه به سبب ساختار بلند معماری آن است که شبیه میل یا نشانه های واقع بر سر راه کاروانیان است.

بخشی از بنا در زمان حمله اسکندر به ایران خراب شد و تنها قسمتی از بنای چهارطاقی و زیبای آن به صورت دو پایه تاق دار باقی مانده است.

این تپه نخستین باردر سال 1909میلادی از سوی هیات فرانسوی به سرپرستی پزار و سپس طی سالهای 1331 تا 1334 توسط هیات ایرانی به سرپرستی مهندس علی حاکمی مورد کاوش و مرمت قرار گرفته است.

آخرین دوره مطالعات باستان شناسی در این تپه به پژوهشهای زرین تاج شیبانی در سال 1378 بازمی گردد