طرح تحقیقاتی بررسی الگوهای ابتدایی صید بومیان جزیره قشم به پایان رسید
سه شنبه، 26 تير 1397     ساعت: 13:50
به گزارش سفر نیوز، طرح تحقیقاتی بررسی الگوهای ابتدایی صید بومیان جزیره قشم از سلسله طرح‌های پژوهشی پژوهشکده مردم‌شناسی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به پایان رسید. علیرضا حسن زاده، رئیس پژوهشکده مردم‌شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری امروز سه شنبه 26 تیر 97 با اعلام این خبر درباره این طرح گفت: «بخش مهمی از میراث فرهنگی ایران را دانش بومی و فرهنگی که با محیط زیست و معیشت مردم مرتبط است در برمی گیرد.» به گفته او این طرح با هدف ثبت و ضبط و بررسی مردم شناختی دانش یاد شده توسط مدیریت پژوهشکده مردم شناسی اجرا شد و نتایج آن به زودی منتشر خواهد شد. ماهیگیری با دست زهره مرادی، مجری این طرح نیز گفت: «بررسی های اولیه مردم نگاری در جزیره قشم حاکی از استفاده بومیان از شیوه های ابتدایی متعدد برای صید ماهی‌های گیر افتاده در جذر و مد دریا بدون هیچ گونه ابزاری و فقط با دست است.» او اظهار کرد: «به طور کلی دانستن دانش بومی «شناخت زمین ریخت شناسی سواحل» و «رفتار شناسی ماهی‌ها» در کنار شناخت «وضعیت اقلیم مثل باد و جهت امواج» از مهمترین عوامل انتخاب شیوه ابتدایی ماهیگیری در این منطقه است.» این پژوهشگر در ادامه افزود: «در این طرح شیوه های مختلف صیادی در جزیره قشم مانند استفاده از نیزه، مشعل آتش، روش «دست زیر تال: دست زیر صخره» و همچنین استفاده از انواع تله های سنگی ماهیگیری و... مورد مطالعه مردم نگاری و مستند نگاری قرار گرفته است.» عبدالرضا دشتی زاده، رئیس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری جزیره قشم نیز ضمن تاکید بر اهمیت دانش بومی به مثابه گنجینه انسانی و فرهنگی مناطق مختلف ایران، اجرای این طرح توسط پژوهشکده مردم شناسی را با هدف شناخت فرهنگ های موجود و زنده در خلیج فارس حیاتی و اضطراری دانست. ژیلا مشیری، مدیر گروه اسطوره و آیین پژوهشکده مردم شناسی نیز در این مورد گفت: «طرح یاد شده با توجه به اهداف خود می‌تواند اطلاعات ارزشمندی را درباره الگوهای ابتدایی صید بومیان جزیره قشم با تکیه بر مطالعات انسان شناختی در اختیار محققان قرار دهد.» او این طرح را در راستای اهداف کلان، راهبردی و کاربردی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری دانست که می‌تواند باعث افزایش شناخت و آگاهی از دانش بومی و الگوهای فرهنگی خاص هر منطقه به خصوص جنوب کشور شده و راهنمای برنامه ریزان اجتماعی در برنامه ریزی‌های فرهنگی و اجتماعی برای بهره گیری از الگوهای بومی باشد.