شناسایی 93 اثر و محوطه باستانی از دوران مس تا پهلوی در بِن چهارمحال‌وبختیاری
به‌گزارش سفرنیوز، واحد جولایی، سرپرست هیئت باستان‌شناسی، امروز دوشنبه 23 مرداد 96، با اعلام این خبر و با اشاره به پیشینه فعالیت‌های باستان‌شناسی در این محوطه، گفت: «نخستین فصل بررسی باستان‌شناختی شهرستان بِن در اردیبهشت و خرداد 1395 با اهدافی چون شناسایی آثار و محوطههای باستانی منطقه در راستای تکمیل نقشه باستان‌شناختی استان و کشور انجام گرفته بود.»
او با بیان اینکه در فرصت یادشده فقط بخش شیدا از شهرستان بن بررسی شد افزود: «برنامه فصل دوم بررسی باستان‌شناختی شهرستان بن، محدوده جغرافیایی بخش مرکزی این شهرستان را دربر می‌گیرد.»
این باستان‌شناس اظهار کرد: «این طرح با هدف آگاهی یافتن از چگونگی الگوهای استقراری و نوع استقرارهای منطقه، آگاهی یافتن از آغاز استقرارها و چگونگی به‌هم‌پیوستگی (تسلسل) دوره‌ای آن‌ها و تدوین گاه‌نگاری منطقه انجام گرفت.»
او گردآوری داده‌های موجود در راستای درک چگونگی ارتباطات فرهنگی منطقه، به‌ویژه ارتباطات فرامنطقه‌‌ای آن با منطقه فلات مرکزی و جنوب غرب ایران (به‌ویژه خوزستان و فارس) را از دیگر اهداف این طرح اعلام کرد.
جولایی اظهار کرد: «شهرستان بن یکی از شهرستان‌های چهارمحال‌وبختیاری است که با مساحت 779 کیلومترمربع و 5درصد از وسعت کل استان، در شمال استان قرار گرفته است.»
او با بیان اینکه این شهرستان از نظر زمین‌ریخت‌شناسی به‌صورت دشت‌های تپه ماهوری و دشت‌های با شیب نسبتاً کم یا تقریباً مسطح میان‌کوهی است تصریح کرد: «بزرگ‌ترین منبع آب سطحی آن، رودخانه زاینده‌رود است که در منتهاالیه شمالی شهرستان با جهت غربی‌شرقی جریان دارد.»
این باستان‌شناس گفت: «ازآنجاکه این شهرستان از دیدگاه باستان‌شناختی جزو مناطق کم‌شناخته است و بررسی‌های باستان‌شناختی در آن انجام نشده بود، بررسی‌های باستان‌شناختی آن در سال 1395 برای شناسایی آثار و محوطههای باستانی در راستای تکمیل نقشه باستان‌شناختی استان و کشور آغاز و در طی آن 62 اثر و محوطه باستانی شناسایی شد.»
او با اشاره به انجام دومین فصل بررسی‌های باستان‌شناختی شهرستان در خرداد و تیر سال جاری افزود: «در طی این فصل از بررسی‌ها، 93 اثر و محوطه باستانی از دوران مس و سنگ تا دوره قاجار و پهلوی شناسایی شد.»
او آثار شناسایی‌شده را شامل تپه‌ها و محوطههای باستانی، قنات‌ها، بناها (مسجد، قلعه، حمام و غیر از آن)، کَندِه‌ها (گونه‌ای از وارگِه‌های کوچروی) و گورهای پشته‌سنگی (چُل) عنوان کرد و گفت: «بیشترین آثار و محوطههای شناسایی‌شده در این فصل از بررسی‌ها مربوط به دوران تاریخی و کمترین آن‌ها مربوط به دوران پیش‌ازتاریخ است.»
فصل دوم بررسی باستان‌شناختی بخش مرکزی شهرستان بِن در چهارمحال‌وبختیاری با مجوز رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و با تأمین اعتبار از محل اعتبارات استانی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری چهارمحال‌وبختیاری انجام گرفت.
