به‌گزارش سفرنیوز، در پی درج مطلبی درباره شهر ساسانی «کلیکوهه» در یکی از خبرگزاری‌ها، مصیب امیری مدیرکل میراث‌فرهنگی این استان، امروز 16 اسفند، به ارائه توضیحاتی در این زمینه پرداخت و گفت: «بر همگان واضح است که شهر تاریخی سرمشهد و آثار تاریخی پیرامون آن یکی از مهم‌ترین بقایای سکونتگاهی متعلق به دوران ساسانی در جنوب ایران است که در دوران اسلامی نیز بر گستره آن افزوده شد.»
او ادامه داد: «در دشت سرمشهد مجموعه‌ای از آثار تاریخی ــ شامل ”نقش برجسته بهرام دوم“، ”کتیبه پهلوی کرتیر“، ”شهر ساسانی‌اسلامی سرمشهد“ و آثار مختلف دیگر ــ وجود دارند که در سال 1318 نقش برجسته و کتیبه با شماره 336 در فهرست آثار ملی به‌ثبت رسیدند و از همان زمان تلاش‌های اولیه برای حفظ و نگه‌داری این مجموعه تاریخی آغاز شد. همچنین با توجه به گستردگی این مجموعه و لزوم اعمال ضوابط قانونی جهت حفظ کامل مجموعه، در سال 1384 مجموعه شهر ساسانی‌اسلامی نیز با شماره 14500 در فهرست آثار ملی کشور به‌ثبت رسید.»
امیری افزود: «همچنین در راستای ایجاد توسعه پایدار در روستاها و با توجه به پیشینه تاریخی، روستای سرمشهد در سال 1391 به‌عنوان روستای هدف‌گردشگری در کشور به‌ثبت رسید و طی جلسات متعدد، رئیس اداره میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری شهرستان با تحویل فنس به دهیاری و شورای روستا در این زمینه اقداماتی صورت داد، ولی به‌دلیل اینکه منطقه حسین‌آباد سرمشهد در حدود 700 هکتار وسعت دارد و با انبوهی از درختان در کنار این محوطه پوشانده شده و اغلب اهالی محل مذکور با کشاورزی و دامداری امرارمعاش می‌کنند، براساس ضوابط عرصه و حریم سازمان میراث‌فرهنگی شخم سطحی در حریم تپه‌های باستانی بلامانع است.»
مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری فارس ادامه داد: «درخصوص حفاری‌های غیرمجاز و تخریب، بنا به گزارش‌های گشت یگان حفاظت، از سال 1391 تا 1395 فقط 3 مورد حفاری غیرمجاز و تخریب در منطقه صورت گرفته که چندین نفر مرتبط با این موضوع دستگیر و به مراجع قضایی تحویل داده شده‌اند.»
او افزود: «یکی از عوامل در شروع تخریب‌ها اسکان عشایر منطقه در اطراف محوطه و تأمین راه‌های دسترس و زیرساخت‌های روستایی و توسعه کشاورزی بوده است.»
امیری یادآور شد: «آنچه مسلم است پدیده حفظ آثار تاریخی وظیفه‌ای فرهنگی است و حفاظت از این آثار فقط وظیفه سازمان میراث‌فرهنگی نیست و مردم و نهادها و ارگان‌های دولتی نیز لازم است در این امر با سازمان میراث‌فرهنگی همکاری لازم را داشته باشند؛ لذا همان‌طور که ایجاد راه‌های دسترس، توسعه کشاورزی و فراهم آوردن شرایط اسکان برای مردم اهمیت دارد، حفظ آنچه از گذشتگان برجای مانده و هویت ملی قلمداد می‌شود موجب توسعه پایدار و هدفمند خواهد بود.»
