به‌گزارش سفرنیوز، مجیدرضا حریری امروز 1 اسفند در گفت‌وگو با خبرنگار ستاد خبری بیست‌وهفتمین نمایشگاه ملی صنایع‌دستی، در مورد وضعیت صادرات صنایع‌دستی به‌ویژه پس از برجام گفت: «به‌طور معمول صادرکنندگان صنایع‌دستی حتی در زمان تحریم‌ها مشکلات زیادی برای صادرات محصولات صنایع‌دستی نداشتند و بیشتر، واردکنندگان بودند که با این مشکلات روبه‌رو بودند. بیشترِ مسائل مربوط به مشکلات بانکی و بالا رفتن هزینه‌های پولی این معاملات است و امیدواریم با اجرایی شدن برجام در حوزه‌های بانکی این مشکلات هم برطرف شود.»
حریری در مورد میزان صادرات محصولات صنایع‌دستی از ایران به کشورهای خارجی گفت: «براساس آمار گمرک جمهوری اسلامی ایران انتظار می‌رود میزان صادرات صنایع‌دستی تا انتهای سال جاری به 200میلیون دلار برسد، اما نکته مهم این است که بخش عمده‌ای از خروج صنایع‌دستی در ایران از طریق چمدان و به‌دست مسافران صورت می‌گیرد.»
او ادامه داد: «این بخش از صادرات را ایرانیان خارج از کشور، توریست‌ها یا کسانی که این کالاها برایشان حکم سوغات را دارد خریداری می‌کنند. بنابراین در مورد صادرات صنایع‌دستی نمی‌توان فقط به آمار رسمی گمرک اکتفا کرد.»
حریری در مورد رقم واقعی صادرات صنایع‌دستی افزود: «می‌توان برآورد کرد که میزان صادرات صنایع‌دستی، با توجه به توریسم‌پذیری کشور، دو تا سه‌برابر رقم رسمی اعلام‌شده است، یعنی حدوداً به میزانی که از مجاری رسمی و گمرک صادرات صنایع‌دستی صورت می‌گیرد، به همان میزان این آثار را افراد و اشخاص خریداری و خارج می‌کنند.»
عضو اتاق بازرگانی در مورد مسئله استانداردسازی در حوزه صادرات گفت: «به‌طور مشخص تنوع و تعدد کالاها در صنایع‌دستی بیشتر از گذشته شده و صادرات این محصولات در سه سال اخیر بهبود یافته است، اما باید توجه داشت که در دولت‌های نهم و دهم و در طی آن هشت سال سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری به‌شدت آسیب دید و به‌طور مشخص‌تر، بخش صنایع‌دستی هم از این تخریب بی‌بهره نماند و استقلال پیشین خود را از دست داد. حوزه صنایع‌دستی مانند بسیاری دیگر از حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی و مدیریتی به‌شدت آسیب دیده است و بازسازی این محیط نیازمند صرف زمان و انرژی زیادی است.»
او در مورد روند روبه‌رشد صادرات صنایع‌دستی گفت: «از سال 93 صادرات صنایع‌دستی روندی صعودی داشته و آمار گمرک و بهبود فضای کسب‌وکار در این حوزه اثبات‌کننده این ادعاست. نباید این نکته نادیده گرفته شود که چه‌بسا 200میلیون دلار صادرات صنایع‌دستی حتی از صادرات 2میلیارد ریالی صنایع پتروشیمی ارزش‌افزوده بیشتری در کشور خلق می‌کند، چراکه تمام این صنایع ساختِ نیروهای بومی است. مواد اولیه آن در داخل تأمین می‌شود و برای تولید آن ارز صرف نمی‌شود، درحالی‌که در صنایعی مانند پتروشیمی ضریب تکنولوژی و نیروی کار داخلی بسیار پایین است.»
حریری در ادامه با اشاره به سیاست‌های حمایتی اتاق بازرگانی در بخش صنایع‌دستی افزود: «اتاق بازرگانی همکاری‌های بسیار منسجمی برای گسترش صادرات صنایع‌دستی انجام داده، به‌نحوی‌که انجمن صادرکنندگان صنایع‌دستی تشکیل شده است؛ این در حالی است که در اتاق بازرگانی فقط در مواردی که تقاضای بالایی در یک حوزه وجود داشته باشد انجمن تشکیل می‌شود. انجمن صادرکنندگان صنایع‌دستی در سال گذشته نیز از حمایت‌های نقدی و غیرنقدی و حمایتی اتاق بازرگانی بهره برده است.»
