به گزارش سفرنیوز، زهرا احمدی‌پور با اشاره به نگاه غلط بخش‌های مختلف به بحث توسعه اظهار داشت: مجلس و نهادهای حاکمیتی، عمومی و نظارتی باید در بحث توسعه پایدار و حفاظت از میراث فرهنگی ملموس و ناملموس کشورمان به صورت هماهنگ عمل کنند و به سازمان میراث فرهنگی کمک کنند تا به توسعه پایدار دست یابیم.
معاون رئیس جمهوری با بیان این نکته که گاه به غلط، میراث تاریخی و فرهنگی کشورمان به عنوان سدراه یا مزاحم توسعه قلمداد می‌شوند، افزود: نگاه دستگاه‌های مختلف به توسعه باید همراه با پیوست‌های منسجم فرهنگی، میراثی و زیست‌محیطی باشد. ما حتماً باید ساختمان و پل بسازیم ولی نباید اشتباه کنیم و این سازه‌ها را روی ویرانه عناصر هویتی و زیستی‌مان بنا کنیم. ساخت‌وسازهای جدید باید با توجه به بافت تاریخی و هویتی شهر و منطقه و کشور عملیاتی شوند.
ثروت‌‌آوری به اندازه نفت با جذب گردشگر به صورت خلاقانه
رئیس سازمان میراث فرهنگی در ادامه گفت: جذب گردشگر با برنامه‌ریزی خلاقانه می‌تواند به اندازه نفت و حتی بیشتر از آن برای کشور ثروت‌‌آوری کند ولی برای اینکه برنامه به‌هم‌پیوسته و چندوجهی جذب گردشگر را در کشور پیاده کنیم باید به عناصر هویت‌ساز شهرها، روستاها و مناطق اقلیمی گوناگون کشورمان توجه ویژه و هوشمندانه داشته باشیم.
چرا گردشگران به جای دبی و ابوظبی به یزد سفر می‌کنند؟
احمدی پور ادامه داد: یک گردشگر خارجی وقتی به شهر یزد می‌رود برای این نیست که یک سازه جدید بتنی و آهنی را ببیند، گردشگر خارجی که به چنین چیزی علاقه داشته باشد می‌تواند در دبی و ابوظبی نمونه‌های مختلف و متنوع این سازه‌ها را ببیند. معماری ویژه شهرها و اقلیم‌های گوناگون ما در کنار روزآمد شدن و نوسازی زیرساختی می‌توانند نقشی کلیدی در جذب گردشگر ایفا کنند و هر روز که ما یکی از عناصر معماری و زیستی خودمان را نابود می‌کنیم مانند این است که به دست خودمان هم حافظه تاریخی نسل آینده را پاک می‌کنیم و هم فرصت طلایی جذب گردشگران را از بین می‌بریم.
شهر فقط «خوابگاه» و «جای زیستن» نیست
رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با تاکید بر این نکته که «شهر» زمانی از حالت «خوابگاه» به «جای زیستن» تغییر وضعیت می‌دهد که در کنار دسترسی به امکانات مدرن، به شهروندان خاطره تاریخی و هویتی خودش را هم عرضه کند، افزود: خانه‌ای که یک معمار مشهور آن را ساخته، بنایی که یکی از مفاخر کشورمان در آن زیسته و خانه‌ای که شکل زیست و ذوق تاریخی مردم کشورمان را در سده‌های گذشته بازنمایی می‌کنند، صرفاً مقداری آجر و چوب و ملات نیستند. این سازه‌ها یک «پیوست هویتی و تاریخی» دارند که در درجه اول ساکنان آن شهر و منطقه را از لحاظ ذهنی وابسته به آن فضا می‌کنند و در درجه بعد گردشگران و بازدیدکنندگان را مسحور خود می‌سازد و آنها را مجاب می‌کند که باز هم به آن منطقه و شهر بازگردند.
هر جا اثر تاریخی می‌بینید در کنار آن با تنوعی از صنایع دستی مواجه می‌شوید
احمدی پور در ادامه با بیان اینکه میراث فرهنگی، صنایع دستی و توسعه گردشگری یک بسته به هم‌پیوسته و هماهنگ هستند، افزود: هر جا شما یک اثر تاریخی در کشور می‌بینید در کنار آن با تنوعی از صنایع دستی مواجه می‌شوید که بخشی از آنها یا همه آنها ممکن است در زمان رونق آن بنای تاریخی در همان جا استفاده می‌شده است. این صنایع دستی بخشی از میراثی است که از گذشتگان همان منطقه‌ای که آن اثر تاریخی در آن‌جا قرار گرفته است نسل به نسل و سینه به سینه منتقل شده است و در حقیقت منضم به اثر تاریخی آن منطقه است.
حافظه تاریخی مردم پاک شود ایده‌ها نیز از ذهن‌ها می‌رود
وی ادامه داد: همچنین در کنار این نوع صنایع دستی که جنبه هویتی و تاریخی دارند ما حتماً باید به ایده‌های نو برای شکل‌گیری صنایع دستی جدید هم توجه کنیم، ولی وقتی حافظه تاریخی پاک‌شده‌ای داشته باشیم و فرد خود را به فضای اطرافش وابسته و منضم نداند اساساً نمی‌تواند ایده‌ای مقبول برای خلق صنایع دستی جدید در ذهن بپروراند.
صنایع دستی از حالت ویترینی باید خارج شود/ محصولی برای اشتغال و ارز‌آوری
معاون رئیس جمهوری با بیان این نکته که صنایع دستی می‌تواند با کمترین میزان سرمایه‌گذاری بزرگترین فرصت را برای اشتغال و ارز‌آوری ایجاد کند، افزود: تنوع صنایع دستی در کشورمان فرصتی کم‌نظیر برای ما فراهم کرده است تا با نگاه خلاقانه، تولیدات این بخش را از حالت صرفاً ویترینی و دور از دسترس، به تولیداتی تبدیل کنیم که به زندگی روزمره خودمان و دیگر ملت‌ها، رنگ و بوی تازه و البته زیباتری می‌دهد.
ظرفیت صنایع دستی برای بهتر زیستن
احمدی پور در خاتمه خاطرنشان کرد: حفظ و حراست از میراث کشورمان و استفاده از ظرفیت صنایع دستی هم مناطق مختلف ایران را به جای بهتری برای زیستن تبدیل می‌کند و هم سبب خواهد شد تا صنعت گردشگری به صنعت اول و آینده‌ساز کشورمان تبدیل شود
