به گزارش سفرنیوز، محمد رضا خراسانی- برخی از حوزه ها از چنان جایگاه ملیی برخوردارند که دولت ها باید برای اکتیو کردن و به روز رسانی آن باید از اکسیر ملی استفاده کنند و خود نیز با نگاه فراجناحی و فرا بخش پای کار آن تمام قد بایستند. اتفاقا یکی از مولفه های قدرت هر دولت می تواند فعال کردن این حوزه ها باشد. برای این هم می تواند همه مردم را بسیج کند و از هر خانه ای یک کانون بسازد و از هر خانواده ای سرباز بگیرد. یکی از مهم ترین این حوزه ها گردشگری است که می تواند همه را پای کار بیاورد. این حوزا آن قدر ظرفیت دارد که می توان بخش زیادی از بار توسعه کشور را روی شانه آن گذاشت. چه در میزان فعال سازی این ظرفیت نیازی به سهمیه گیری از اوپیک نیست- مثل نفت که هر از گاه گرفتار بازی های شرکا و اوپیک می شود- احتیاج نیست فلان نهاد بین المللی برای ما تعیین تکلیف کند. همین که ما خود براساس یک چشم انداز هوشمندانه ، نقشه راه را تبیین و اجرایی کنیم کافی است تا درهای موفقیت به روی مان باز شود. خب قطعا در این نقشه راه برای تبلیغات منفی بیگانگان و رقبا و.... هم به تدبیر می رسیم و این جا قصد ورود به این بحث را نداریم بلکه سخن این است که مردم امن ترین کشور منطقه که برخوردارترین سرزمین به لحاظ جاذبه های گردشگری تاریخی و فرهنگی و حتی طبیعی نیز هست را باید به سربازی میهن از نوع دیگر دعوت کرد. سربازیی که نیاز به پوشیدن رزم جامه و تفنگ برداشتن و به رزمگاه رفتن ندارد بلکه با تنظیم لحظات لطیف زندگی در خانه امن می توان انجام وظیفه کرد. من همیشه در تبیین نگاه کارشناسان گفته ام باید در این حوزه ظرفیت های مردمی را فعال کرد. باید آحاد ملت را پای کار آورد و این خیلی مسرت بخش است که نگاه به خانواده دارد موضوعیتی در اندازه محوریت پیدا می کند و می شود شعار محوری و رویکرد سومین جشنواره مشارکت ملی گردشگری و توجه می دهد به اینکه؛ بیست و یک میلیون خانوار "ظرفیت گردشگری ایرانی" یعنی «هر خانواده ایرانی، حداقل یک ظرفیت، برای گردشگری ایران به شمار می آید.» خب اگر این ظرفیت فعال شود یا حتی نیمی از این ظرفیت و باز حتی اگر بیست در صد فعال شود، یک نمره بیست پای کارنامه گردشگری خواهد نشست. بیستی که می تواند بسان درس چهار واحدی، بار کسر نمرات دیگر سرفصل ها را هم جبران کند و نمره قبولی پای کارنامه کل بگذارد حتی اگر از درس نفت، به هزار دلیل نتوانیم نمره قبولی بگیریم. مضافا اینکه درس گردشگری ، گوشه چشم و دست گرمی هم برای محیط زیست دارد و به موقع سطور درس فرهنگ را هم روشن تر می کند! به بحث خودمان برگردیم، به سومین جشنواره ای که می خواهد اول ذهن ها را فعال کند تا اندیشه ها بارور و دست ها به کار افتد و کار ها به سامان آید. جشنواره ای که اول باید پیامش را به جامعه هدف رساند و بعد منتظر بازخورد آن بود. باز خوردی که در قدم اول در قالب آثار خواسته شده است و در قدم دوم ، مردم را نسبت به موضوع گردشگری حساس می کند و در قدم های بعدی خانواده ها را پای کار می آورد و می توان به فرداهایی امید بست که شعار این جشنواره تحقق پیداکند و به واقع "هر خانواده ایرانی" به فرصت و ظرفیتی برای گردشگری، این صنعت سالم و سلامت تبدیل و به قابلیت پایدار برای اقتصاد درون زا و جهان نگر مقاومتی ارتقا یابد.