به گزارش سفر نیوز،مستندنگاری رنگرزی سنتی یا صباغی استان اردبیل به عنوان یکی از رشته های صنایع دستی در حال منسوخ در زمستان سال گذشته به پایان رسید.
معاون صنایع دستی استان با بیان این مطلب گفت: رنگرزی یا صباغی در گذشته از انواع رنگ های ثابت بدست آمده از شیره گیاهان تهیه و پس از رنگ زدن پشم در قالی بافی و ... استفاده می شد که در اصطلاح به آنها قالی های با رنگ های ثابت گفته می شود که رنگ قالی با کهنه تر شدن آن جلا و زیبایی خاص خود را پیدا می کند.
وی اضافه کرد: در این مستندنگاری مباحثی چون تعریف رنگرزی یا صباغی، تاریخچه آن در جهان و پیشینه این رشته در ایران، شیوه رنگرزی در اردبیل، مواد شناسی، چگونگی فراهم کردن مواد اولیه، فرآوری و آماده سازی مواد اولیه رنگدانه رنگرزی، معیار سنجش مواد اولیه، کارگاه ها، ابزار شناسی، ابزار و مواد مورد نیاز در رنگرزی سنتی، مراحل رنگرزی، روش درست کردن انواع رنگ، منابع انسانی تولید و ...ارائه شده است.
عبداللهی با بیان اینکه رشته رنگرزی با توجه به اینکه رابطه مستقیم با صنعت فرش دارد در اردبیل از جایگاه با اهمیتی برخوردار است، افزود: هر چقدر ثبات رنگ مواد اولیه فرش یعنی خامه بیشتر باشد جایگاه فرش نیز اهمیت بیشتری پیدا می کند، به طوریکه رنگرزی گیاهی در صنعت فرش اردبیل سبب شده تا فرش اردبیل در سایه رنگرزی گیاهی اعتبار جهانی پیدا کند.
وی مراحل رنگرزی را شامل خیساندن کلاف، دندانه کردن پشم و رنگرزی برشمرد و بیان داشت: ظرف(پاتیل)، ترازو، دماسنج، همزن، ظروف شیشه ای، نمک های فلزی، مواد قلیایی، اسیدها و آب از جمله ابزارها و مواد مورد نیاز در رنگرزی سنتی به شمار می روند.
این مقام مسئول با بیان اینکه پرونده ثبتی رنگرزی سنتی استان در فهرست میراث معنوی در دست تهیه است، یادآور شد: در این مستند نگاری طرز تهیه رنگ ها از پوست انار، گردو، پیاز، بویاخ و سوت تیان به روش سنتی و مراحل شیوه رنگرزی سنتی در اردبیل، روستای آقچه کند از دهستان کلخوران، بیله سوار، گرمی و مشگین شهر به تفصیل شرح داده شده است.
گفتنی است: استان اردبیل برای پرورش گیاهان گوناگون استعداد فوق العاده ای دارد و حتی در فاصله بین اهر و خیاو سایه ای از نهال های پراکنده جنگلی را می بینیم که به صورت بسته های فراوان تپه ها را پوشانده است و روی هم نزدیک به 32 نوع نبات وحشی مناطق ییلاقی و مراتع کوهستانی را پوشانیده است از معروفترین این گیاهان می توان سوت تیان، باغا پیراغی، سی ییرقویروغی را نام برد.
