به گزارش سفر نیوز،مطالعه مردم شناختی و مستند سازی در روستای کوچری از توابع استان اصفهان بیانگر سابقه دیرینه استفاده از آبیاری قطره ای در ایران است.
تحقیق و مطالعاتی که از سوی کارشناس پژوهشکده مردم شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی در این روستا انجام شده حاکی از آن است که در گذشته به دلیل نبود امکان انتقال آب قنات به تپه های ماهورها کشاورزان کوچری به استفاده از سیستم آبیاری قطره ای مبادرت می ورزیدند.
دراین روش کوزه های سفالی با لعاب فیروزه ای که دیگر برای ماست بندی و کره گیری مناسب نبود برای اجرای سیستم آبیاری قطره ای مورد استفاده قرار می گرفتند.
بر اساس مستندات به دست آمده ، آبیاری قطره ای درختان به این روش انجام می گرفت که در کف کوزه ها ، سوراخی تعبیه می شد سپس کشاورزان آنها را در پای درختان بادام در دل زمین جای می دادند تا قطرات آب به مرور درختان را سیراب کند.
بر اساس تحقیق انجام شده ، روستای کوچری که در شمال شهر گلپایگان و درفاصله 20کیلومتری این شهر واقع شده دارای قدمت زیادی بوده و هفت قبرستان را در اطراف خود در برمی گیرد که سنگ نبشته های روی این قبور حکایت از کهن بودن این روستا دارد.
در مطالعه مردم شناختی و مستند سازی که توسط محمد مکاری و بهمن رحیمی کارشناسان پژوهشکده مردم شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در مسیر طرح های نجات بخشی سدها دراین روستا انجام شد آیین ها و مراسم سال شمسی ، قمری و گاهشماری سنتی مورد بررسی قرار گرفت و جایگاه معماری خشت و گلی منحصر به فرد آن نیز از منظر مردم شناختی مورد مطالعه قرار گرفت.
