به گزارش سفرنیوز، در گذشته یکی از تمهیدات مردم مناطق مختلف هرمزگان برای کاهش آسیب های زلزله، استفاده از پوشش سبک در سقف بناها بوده است که برای این منظور از شاخه های نخل یا سوند (sevend) و چوب چندل هندی سود می جسته اند.
هر چند از این پوشش در تمامی خانه های قدیمی روستای لافت که به طور عمده به جا مانده از دوره قاجار است، استفاده شده است، به مرور زمان هنر سوندبافی در این بندرگاه رو به فراموشی نهاده و از این رو پس از جست و جوهای بسیار استادکارانی برای راه اندازی کارگاه و آموزش این هنر از شهر میناب به لافت فرا خوانده شدند.
از سوند هم برای پوشاندن رویه داخلی سقف خانه ها و هم در جهت ساخت سایه بان و ساباط یا کوچه های مسقف استفاده می شود. همچنین چوب چندل و شاخه های نخل مورد استفاده در این پوشش، ماندگاری بی مانندی در برابر موریانه و تغییرات جوی به آن بخشیده است و علت این ماندگاری، نخست، شست و شوی چندل ها در آب دریا و پوشاندن شان با روغن کوسه در گذشته و روغن سوخته در سازه های امروز و پس از آن رنگ آمیزی سطح چندل ها و سوندها با خاک سرخ جزیره ی هرمز (گلک) و گل سفید است.
از سوندهای یادشده که در طول ده روز بافته شده اند، هم اکنون در یکی از خانه های قجری روستای لافت، موسوم به خانه ناخدا سلیمان استفاده شده است که در آینده نزدیک و پس از پایان عملیات مرمت به عنوان مهمان پذیر روستایی به بهره برداری خواهد رسید.
