مدیرکل اداره محیط زیست استان تهران افزود: آب در یک شبکه در جریان است چه شبکه آب سطحی و چه شبکه آب زیرزمینی یک زیست بوم پویا است و حیات و بقای زیست بوم‌های مجاور آن با سلامت و پایداری این زیست بوم ارتباط مستقیم دارد. به عبارتی آب قبل از اینکه یک کالای اقتصادی باشد یک مؤلفه اکولوژیک است.

وی بیان داشت: بنده اصلا مخالف دریاچه چیتگر نیستم اما بر اساس مطالعات و مستندات مشاور زیست محیطی این پروژه عرض می‌کنم که دریاچه فوق فقط یک فضای تفننی و تفرجی است و اینکه گفته می‌شود در تلطیف هوای تهران نقش دارد جمله عبس و بیهوده‌ای است . مطالعات مشاور هم این را تایید می کند.

اشرفی‌پور بیان داشت: مطالعات مشاور زیست محیطیپروژه حکایت از درصد زیاد فسفات آب را دارد که نشان دهنده این است که برای شفاف نگه داشتن آب دریاچه، شهرداری در مدیریت آن در آینده باید هزینه مستمری را صرف کند. که البته با هدف ایجاد فرصت برای تفرج شهروندان شاید توجیه داشته باشد. ولی سوال این است که زیست بوم دریاچه مصنوعی چیتگر آیا قابل قیاس با زیست بوم نسبتا بیابانی منطقه چرمشهر و مناطق پایین دست آن است؟ آیا اصطلاح هدر رفت آب واژه درستی در مدیریت منابع آبی است؟ فراموش نکنیم که پایین تر از منطقه چرمشهر منطقه تالابی زیبای بندعلیخان قرار دارد که حدود 5000 هکتار وسعت داشته و در نوع خود بی نظیر است و تنها تالاب طبیعی استان تهران محسوب می شود بطوریکه در فصول پاییز و زمستان پذیرای پرندگان مهاجر آبزی و کنار آبزی متنوع و با جمعیت عموما بین 7000 تا 12000 قطعه است.

این مقام مسئول افزود: منابع تأمین آب تالاب فوق که از طریق رودخانه شور تأمین می‌شود متنوع است اما می‌خواهم به این نکته تأکید کنم که لفظ هدر رفت آب نباید جزءمدیریت منابع آب قرار گیرد و این بی‌انصافی در حق زیست کره است.

اشرفی‌پور خاطرنشان کرد:بی‌تردید هجوم ریزگردها سبب همین نگاه است که روی بسیاری از رودخانه‌ها در کشور‌های منطقه بی حساب و کتاب سدهایی احداث شده و تنها به یک حق آبه قناعت کرده که آن هم عموماً تامین نشده است که دشت‌های کشاورزی کشورهای منطقه به بیابان و تولید ریزگرد تبدیل شده است.