به گزارش سفر نیوز، قلاب‌دوزي يکي از دوخت‌هاي زيباي ايراني است که قدمت آن به سال 550 قبل از ميلاد مي‌رسد.
قلاب‌دوزي يا رشتي‌دوزي يکي از صنايع دستي تزئيني ـ کاربردي ايران است و در حفريات باستان‌شناسي در منطقه لولان، در منتهي‌اليه شرق ايران، قطعاتي از مليله‌دوزي و قلاب‌دوزي پيدا شده است.
زيباترين آثار قلاب‌دوزي مربوط به استان گيلان (شهر رشت) است ولي در مهاباد نيز نوعي قلاب‌دوزي رايج است که در شيوه توليد، ابزار و نقوش شباهت زيادي به قلاب‌دوزي رشت دارد، اما فاقد تنوع رنگ است.
موارد مصرف قلاب‌دوزي روميزي، روي کرسي و جا قرآني است.
قلاب‌دوزي به 3 دسته قلاب‌دوزي ساده، برجسته و معرق تقسيم مي‌شود که نوع سوم آن زيباتر و پرکارتر از بقيه است و هنرمند قطعات ماهوت رنگي را بر زمينه کار (مثلا گلبرگ‌ها و برگ‌ها) مي‌نشاند و به کمک قلاب، دور آن را به پارچه اصلي قلاب‌دوزي و متصل مي‌کند.
ابزار کار قلاب‌دوزي بسيار ساده است و مهم‌ترين آن، وسيله‌اي فلزي و تا حدودي شبيه به قلاب‌هاي معمولي است، با اين تفاوت که قسمت نوک آن برخلاف ساير قلاب‌ها، تيز و فاقد انحناي قلاب‌هاي معمولي است، ولي يک بريدگي مورب در فاصله 5 ميليمتري نوک قلاب وجود دارد.
در اين حالت، از نخ يک نيم دايره درست مي‌شود و اين کار ادامه پيدا مي‌کند و خطوط زنجيروار دوخته مي‌شوند.
پارچه مورد مصرف قلاب‌دوزي، ماهوت مرغوب به رنگ‌هاي سياه، آبي سير، زرشکي، قرمز تند و قهوه‌اي است و نخ‌هاي مورد مصرف، نخ‌هاي ابريشمي طبيعي و تابيده در رنگ‌هاي متنوع است.
