به گزارش سفرنيوز ، 40 متر از ايواني متعلق به دوره هخامنشي پس از 2500 سال از دل خاك بيرون آمد. حدود 20 روز پيش بخش‌هايي از اين ايوان به همراه پايه ستون‌ها و پلكاني شبيه پلكان‌هاي تخت جمشيد توسط باستان‌شناسان ايراني و استراليايي كشف شده بود كه در حال حاضر همچنان كاوش‌ها در اين منطقه ادامه دارد.
ادامه كاوش‌هاي باستان‌شناسي در نورآباد ممسني فارس منجر به بيرون آمدن 40 متر مربع از كف ايوان ستوندار هخامنشي و يك رديف پلكان ديگري شد كه احتمالا به كاخي از دوره هخامنشيان تعلق دارد.
"عليرضا عسگري"، سرپرست ايراني هيات باستان‌شناسي ايران و استراليا با اعلام اين خبر گفت: «تا كنون موفق شديم حدود 40 متر مربع از كف ايوان هخامنشي را از دل خاك بيرون بياوريم. اين ايوان سنگفرش شده و عرض آن حدود 4 متر است.»
وي در ادامه گفت: «ارتفاع اين ايوان از كف زمين حدود يك و نيم متر است و به تاز‌گي يك رديف پلكان ديگر نيز در كنار ايوان كشف شده است.»
يافته اخير اين ايوان را دو پلكاني كرده است اما باستان‌شناسان احتمال مي‌دهند كه يك رديف پلكان ديگر در آن سوي ايوان همچنان در دل خاك پنهان مانده است.
كاوش‌هاي باستان‌شناسي همچنان در محدوده ايوان ادامه دارد و هنوز اين ايوان هخامنشي به طور كامل از زير خاك بيرون نيامده است.
عسگري گفت: «هنوز براي آنكه نظر دقيقي درباره بناي يافت شده صادر شود زود است اما آنچه خيلي مهم به نظر مي‌رسد آن است كه اين اثر هخامنشي در كنار نخستين نقش برجسته مذهبي ايران كه توسط ايلاميان در 1800 سال پيش به وجود آمده قرار گرفته و ديگر آنكه اين بناي هخامنشي درست در مسير راه شاهي است.»
وي افزود: «بر اساس تعيين حريم انجام گرفته احتمال مي‌رود اين اثر هخامنشي حدود 60 متر مربع وسعت داشته باشد و به لحاظ معماري با كاخ‌هاي برزن جنوبي تخت جمشيد مشابهت دارد. از سوي ديگر از بناهاي تخت جمشيد كوچكتر است اما از نظر نوع پايه ستون‌ها، با پايه ستون‌هاي كاخ صد ستون تخت جمشيد شباهت‌هاي زيادي دارد.»
عسگري همچنين افزود: «اين بناي هخامنشي احتياج به مرمت فوري دارد و در حال حاضر براي مرمت آن 30 ميليون تومان درخواست شده است.»
هيات باستان شناسي مشترک پژوهشکده باستان شناسي و دانشگاه سيدني استراليا دومين فصل کاوش هاي باستان شناسي خود را در محوطه باستاني سُروان از نخستين روزهاي دي ماه آغاز کرده است.
اين هيات سال گذشته بخش‌هاي از يک بناي ستوندار هخامنشي را کشف کرد.
کاوش هاي باستان شناسي در اين محوطه و کشف پايه ستون هاي هخامنشي، سطوح سنگفرش عظيم، سازه هاي بزرگ لاشه سنگي، ظروف متعدد سنگ مرمر و ايوان بزرگ ستوندار و پلکان آن، پرسش هاي متعددي مطرح کرده است.
اينکه اين بنا در دوره کدام يک از پادشاهان هخامنشي بنا شده و يا استفاده شده است هنوز مشخص نيست.
کاوشگران اين محوطه اذعان داشته اند که اين بنا به احتمال بخشي از يکي از شهرهاي دوره هخامنشي است. شايد آثار بدست آمده بخش هايي از همان شهر تاريخي نام برده شده "ليدوما" در الواح تاريخي تخت جمشيد باشد.
همچنين، با توجه به وجود عناصر معماري پراکنده در اطراف اين محوطه و پايه ستون هاي مکشوفه ديگر در نزديکي آن، مي توان گفت در اين محل تنها يک بنا وجود نداشته است. به همين دليل شناخت هرچه بيشتر اين محوطه اطلاعات بي نظيري از يکي از مهمترين مناطق حدفاصل شوش و تخت جمشيد در اين محوطه ارائه خواهد کرد.
اين كاوش‌ها توسط تيمي مشترك از باستان‌شناسان ايران و استراليا انجام مي‌شود كه سرپرستي هيات ايراني را عليرضا عسگري و هيات استراليايي را دنيل توماس پاتس به عهده دارد.
