دوخت لباس محلي يكي از هنرهاي منحصر به فرد كشور است، هنري برخوردار از ظرافت دوخت و تنوع رنگ كه بيانگر ذوق، سليقه، سنت و هنر منطقه مورد نظر است.
به گزارش سفر نیوز: امروزه دوخت بسياري از لباس‌هاي سنتي محلات مختلف منسوخ شده و هنرمند شاخصي را نمي توان يافت كه بازهم پارچه را هنرمندانه با نقش ها و الگوهاي گذشته بدوزد. اين لباس ها اگر تلاش افراد علاقمند و مسئول براي احياي دوباره آنها نباشد در صندوقخانه فراموشي آويخته خواهدشد. همان گونه كه لباس هاي محلي شاهكوه، زيارت و سركلاته، پوستين دوزي، پاپيچ بافي، پاپوش سنتي، ابريشم بافي و سوزن دوزي شاهكوه منسوخ شده است .
زيارت با توجه به سنگ نوشته آبگرم روستا قدمت آن به بيش از 700 سال مي رسد.زمان توليد ابريشم بافي در آنجا به 300 سال پيش برمي‌گردد و از آن زمان كه توليد ابريشم شكل گرفت دوخت لباس‌هاي محلي هم رواج پيدا كرد.
مواد اوليه براي دوخت اين نوع لباس پارچه كرباس ، پارچه تافته دستباف ، نخ ابريشمي ، پارچه نخي ساده، دكمه ، توف هاي تزئيني، پارچه ابريشمي دستباف پارچه مخمل است.
لباس زنان زيارت در گذشته دور عبارت بود از پيراهن، دامن، نيم تنه، انواع كت، جليقه، شلوار، روسري و كفش. زنان در گذشته از اين نوع لباس با فرم و تزئينات متنوع در جشن ها استفاده مي كردند، اما امروزه آنها بيشتر لباس هاي ساده مي پوشند و به همين سبب لباس محلي زيارت از جمله صنايع دستي در حال منسوخ شدن است.
لباس محلي زيارت در واقع ويژه مردمان اين روستا است و در ديگر مناطق استان گلستان ديده نمي شود. پيراهن آنها بلند و از پارچه هاي طرح دار با يقه هاي ۳ سانتي ايستاده و آستين بلند با چاك ۲ طرف است كه دور تا دور با نوار تزئين مي شود دامن از جنس كرباس سفيد رنگ با نام شليته كه زير آن شلوار مشكي به تن مي كنند و روي پيراهن نيز جليقه كوتاه مي پوشند و با كمربند مثلث شكل به فرم روسري كمر را مي بندند.
كت زنان كه "چك وند" ناميده مي شود از جنس ابريشم قرمز رنگ، دستباف با طرحي ساده و داراي چاك تا ناحيه آرنج است. روسري زنان زيارت هم ۳ نوع است كه به روي هم بسته مي شود ابتدا روسري دستباف به رنگ مشكي كه از قسمت پيشاني به پشت گردن گره مي خورد و سپس روسري قرمز را روي آن مي بندند كه به آن پيشاني بند مي گويند و روسري ديگري را هم در بالاي سر گره مي زنند.
زنان در گذشته از اين نوع لباس با فرم و تزئينات متنوع در جشن ها و مراسم‌هاي گوناگون استفاده مي كردند. اما امروزه بيشتر از لباس‌هاي ساده با تزئينات كمتري استفاده مي شود.
از هنرمنداني كه در حال حاضر در اين رشته مشغول فعاليت هستند مي توان "رحيمه رحيمي" را نام برد.
اين گزارش حاكيست؛ عدم کاربرد مناسب از محصولات صنایع دستی استان و توجه به تولیدات سنتی ، با توجه به از بین رفتن بومی هنرمندان بومی که منجر به نابودی برخی از رشته های صنایع دستی شده است و نبود متولی واحد در گذشته که منجر به نداشتن برنامه مناسب شده است از عوامل منسوخ شدن اين هنر در استان گلستان است.
