به گزارش سفرنیوز، عدم رهاسازي زباله در طبيعت نيازمند ايجاد بستر فرهنگي است و چنانچه بخواهيم بستر فرهنگي مناسبي ايجاد کنيم بايد اين کار را از مدارس و با در نظر گرفتن دوره زماني 15 تا 20 ساله آغاز کنيم.
مينو حسني اصفهاني؛ کارشناس گردشگريبا موضوع معضل زباله‌هاي رها شده در طبيعت ضمن بيان اين مطلب افزود: متاسفانه رهاسازي زباله‌ها در سايت‌هاي طبيعي از سوي گردشگران بسيار زياد شده است و اين خطري جدي براي طبيعت به شمار مي‌رود.
وي ادامه داد: اگرچه سايت‌هاي طبيعت‌گردي ما روز به روز بيشتر ميشود و مردم بسياري در اوقات فراغت خود به اين سايت‌هاي مي‌روند، اما در برابر اين افزايش سايت‌هاي طبيعي هيچ فرهنگسازي و آموزشي در رابطه با نحوه حضور در طبيعت انجام نمي‌شود؛ شايد به همين دليل است که طي 10 سال گذشته فرهنگ حضور مردم در طبيعت عوض نشده است.
اصفهاني با بيان اينکه مردم حتي در سفر به سايت‌هاي بکر و دست نخورده باز هم زباله‌هاي خود را در طبيعت رها مي‌کنند، متذکر شد:به نظر من پيش از اينکه به فکر جمع‌آوري زباله‌هايي باشيم که تا کنون در سايت‌هاي گردشگري ريخته شده است، بايد به اين فکر باشيم که از آلودگي سايت‌هاي جديد جلوگيري کنيم؛ اين کار نيز از طريق فرهنگسازي ممکن است.
وي با بيان اينکه فرهنگسازي در اين زمينه نيازمند برنامه‌ريزي و اعمال قوانيني خاص است، گفت: بهترين مثالي که در اين باره مي‌توان زد فرهنگسازي در رابطه با بستن کمربند ايمني است؛ مسئولان اجرايي اراده کردند تا در اين رابطه فرهنگسازي کنند حتي از طريق اعمال قوانين شديد مقرراتي همچون جريمه کردن وسيله نقليه و در اين طرح نيز موفق بود، به طوريکه فرهنگ بستن کمربند ايمني در جامعه جاي خود را پيدا کرده است.
اين کارشناس گردشگري با بيان اينکه از طريق اعمال قوانين خاص در رابطه با زباله‌ها نيز مي‌توان فرهنگسازي کرد، افزود: اين يک تجربه جهاني است و اين طور نيست که بگوييم اين کار تنها در کشور ما اجرايي ميشود؛ در کشورهاي ديگر هم براي اينکه به مردم بفهمانند آلودگي محيط‌زيست يعني چه و رهاسازي زباله در طبيعت چه عواقبي را به دنبال دارد علاوه بر اينکه به آنها آموزش مي‌دهند در کنار آن يک سري محدوديتهاي قانوني خاص نيز اعمال ميشود.
اصفهاني خاطرنشان کرد: به اعتقاد من اين اتفاق نيز بايد در ايران بيفتد، چراکه هيچ ارگاني متولي پاکسازي سايت‌هاي طبيعي نيست و تنها راهکار اعمال محدوديتهاي قانوني براي فرهنگسازي در اين رابطه است.
وي ادامه داد: براي مثال طبق آمار فدراسيون کوهنوردي در اواخر هر هفته حدود 20 هزار نفر از مسير توچال تردد مي‌کنند و طبيعي است که حضور اين حجم انسان توليد زباله را نيز به دنبال دارد، اما متاسفانه هيچ‌کس متولي جمع‌آوري اين زباله‌ها نيست و در کمترين حالت لازم است يک سازمان مردم اين مسئوليت را بر عهده بگيرد.
اصفهاني اضافه کرد:موضوع ديگري که در اين رابطه قابل توجه است اينکه در مسيرهاي کوهپيمايي همچون دربند و شيرپلا کيوسک‌هاي تلفن به مراتب قابل مشاهده است، در حالي که در اين مسيرها حتي يک سطل زباله به چشم نمي‌خورد، اين در حالي است که نصب سطل زباله در کاهش ميزان زباله‌هاي رها شده در طبيعت تاثير زيادي دارد.
وي همچنين بيان داشت: خوشبختانه در برخي سايت‌هاي بين‌المللي طبيعي به گردشگران داخلي و خارجي که به منطقه وارد مي‌شوند کيسه‌هاي زباله‌اي داده ميشود تا زباله‌هاي خود را در آن کيسه‌ها بريزند و آن را برگردانند و چنانچه گردشگري اين کار را نکند جريمه خواهد شد؛ مزيت اين کار اين است که از پراکندن زباله‌ها در طبيعت جلوگيري ميشود.
اصفهاني با بيان اينکه در اين رابطه آموزش و فرهنگسازي بسيار حائز اهميت است، متذکر شد: در کشورهاي ديگر به اين موضوع از دوران دبستان پرداخته ميشود؛ چراکه فرهنگسازي چيزي نيست که بتوان در مدت کوتاهي آن را در جامعه‌اي نهادينه کرد.
