به گزارش سفر نیوز، فصل دوم بررسي دره رودخانه پلوار، مسير ارتباطي بين تخت جمشيد و پاسارگاد و ادامه بررسي‌هاي منطقه ناحيه مرودشت به وسيله ويليام سام‌نر در دهه 1960 انجام شد.
سرپرست هيأت ايراني عمليات بررسي و شناسايي دره رودخانه پلوار ضمن بيان اين مطلب افزود:درتمام بررسي‌هاي سام نر فقط تعداد 27 محوطه و اثر دوره هخامنشي شناسايي شد که در مقايسه با آثار دوره‌هاي پيش و پس از هخامنشي بسيار اندک بود بنابراين ابهام‌هاي زيادي در مورد چگونگي سکونت در دوره هخامنشي دشت مرودشت باقي ماند.
علي اسدي در ادامه خاطرنشان کرد: ويليام سام نر در بررسي استقرارهاي هخامنشي به اين نکته ظريف اشاره کرده که ممکن است استقرارهاي اين دوره در دامنه کوه‌‌ها واقع شده باشد اگرچه اين موضوع به‌وسيله گروه او چندان مورد توجه قرار نگرفته بود.
وي با اشاره به علت انتخاب مسير دره رودخانه پلوار، مسير ارتباطي بين تخت جمشيد و پاسارگاد و احتمالي که سام‌نر بيان کرده بود اظهار داشت:به نظر مي‌رسد اين دره تنها راه ارتباطي تخت جمشيد به پاسارگاد بوده بنابراين طبيعي است اگر محوطه‌هاي هخامنشي درپاي کوه قرارداشته باشند بايد تعدادي از آنها دراين مسير شناسايي مي شد.
سرپرست هيأت ايراني عمليات بررسي و شناسايي دره رودخانه پلوار اضافه کرد:براساس نتايج بدست آمده در بررسي ياد شده حداقل 30 محوطه هخامنشي تنها دريک سوي سمت دره شناسايي شد که به تنهايي از تمام محوطه‌هاي يافت شده به وسيله سام‌نر بيشتر بودند.
وي ويژگي مهم اين محوطه‌ها را وجود ديوارههاي سنگي با استفاده از دو رديف ساخته شده ازسنگ بزرگ در دو طرف ديوار و سنگ‌هاي کوچک‌تر دربخش هسته ديوار اعلام کرد و بيان داشت:البته درسمت ديگر دره تعداد هشت محوطه و نيزدر تمامي اين محوطه‌ها قطعات ظروف بزرگ و خمره سفالين مربوط به دوره هخامنشي يافت شد.
اسدي با بيان اين که وجود ديوارههاي سنگي با روش مورد اشاره و نيز کشف قطعات خمره از اهميت بسياري برخورداراست تصريح کرد:شناسايي اين آثار بيانگر وجود استقرارهاي دائم در اين محوطه است بنابراين وجود استقرار فصلي و کوچ نشين دراين محدوده امري محال و دور از ذهن به نظر مي‌رسد.
به گفته اين کارشناس ارشد باستان شناسي؛ براساس کاوش‌‌هاي انجام شده در برخي محوطه‌هاي تنگه بلاغي ازجمله محوطه 64 بر روي ديوارهاي سنگي، آثار خشتي شناسايي شد که خود دليل ديگري بر سکونت و استقرارهاي دائمي است.
