ایرانیان اولین فرم نوازندگی گروهی را داشته‌اند
شنبه، 26 مرداد 1398     ساعت: 15:11
به گزارش سفرنیوز، نشست درآمدی بر موسیقی نواحی (از تنبور تا تار)، از سلسله نشست‌های تخصصی هم‌اندیشی رویکردهای پژوهشی در هنرهای سنتی، برگزار شد. مازیار حیدری هنرمند، پژوهشگر و نویسنده حوزه موسیقی در این نشست، گفت: «ایران و ایرانیان با داشتن بیش از شش هزار سال تاریخ کهن و فرهنگ ژرف در همه رشته‌های علمی و هنری سرآمد تمام اقوام و ملل جهان بوده و می‌توان با شواهدی که در دست داریم و شهادت تاریخ نویسان شرق و غرب و بررسی بیشتر می‌توان ریشه و پایه اکثر سازهای موسیقی امروزی را در سراسر جهان که مورداستفاده هنرمندان قرار دارد را به ایران نسبت داد.» او اظهار داشت: «ازجمله این اسناد مهر (چغامیش) است که گواهی می‌دهد ایرانیان اولین فرم نوازندگی گروهی را حدود 6هزار سال پیش در جهان داشته‌اند.» حیدری خاطرنشان کرد: «سندی دیگر در خصوص حجاری‌های طاق‌بستان وجود دارد که در آن گروه‌های چنگ‌نواز که در قایق نشسته و به خنیا مشغول هستند را به تصویر کشیده است.» او در ادامه با نگاهی گذرا به بررسی ریشه‌شناسی وسیر تحول و تکامل و مشتقات تنبور که یکی از قدیمی‌ترین سازهای زهی مضرابی است پرداخت و گفت: «تنبور را می‌توان مادر سازهای زهی مضرابی دانست؛ این ساز کهن از چند جهت از دیرباز تاکنون موردتوجه بوده است.» این پژوهشگر و نویسنده حوزه موسیقی افزود: «نواهای طبیعی همانند صدای قطرات آب در دل غارها و یا وزیدن باد در تنه خالی درختان و چهچه پرندگان خوش‌صدا الهام‌بخش ساخت و خلق سازها و نواها هستند.» او تصریح کرد: «درازنای تاریخ، بشر به‌صورت غریزی بانوای آواز و صدای ساز به شور آمده چنانچه درغم و شادی، هنگامه کار، شکار، جنگ و... از هر ابزاری که تولید صدا می‌کرده در جهت تقویت خود و رسیدن به هدفش استفاده برده و در این راه به پیشرفت‌هایی دست‌یافت و توانست طیفی از سازهای مختلف نظیر سازهای بادی، کوبه‌ای و زهیرا بیافریند.» حیدری اظهار داشت: «هر ملتی به فراخور حیات، مذهب، اقلیم ویا شرایط مختلف زندگی خود نوعی از ابزار موسیقی را ساخته و به وجود می‌آورد که برخی آداب خاصی را برای آن قوم و ناحیه به همراه دارد یا در خدمت دین، درمان بیماری‌ها، دفع بلایای طبیعی، بارش رحمت الهی و بعضی در دستگاه حکومتی برای اعلان‌جنگ، پیام‌رسانی، و... به کار گرفته‌شده است.» او گفت: «بشر آموخته است که در پی حفظ و حراست از سرگذشت و تاریخ پیشینیان خود باشد، آن دسته از آداب‌ورسوم یا ابزارهایی که در طول زمان دیگر استفاده نمی‌کند و یا کمتر استفاده می کند را ثبت و ضبط کند، چراکه یکی از ارکان اساسی و بنیادین حیات انسان‌ها گذر از سه‌نقطه جاری از زمان به نام دیروز، امروز و فردا هست که سخت به‌هم‌پیوسته و تنیده است، قابل‌تفکیک از یکدیگر نیستند و در پی هم‌شکل می‌گیرند و می‌گذرند.» این پژوهشگر و نویسنده حوزه موسیقی افزود: «در میان آفرینش‌های مختلف و ابداعات گوناگون ابزارهای فراوانی که انسان‌ها در زمینه‌های متفاوت برای رفع نیازهای خودساخته‌اند بخشی نیز باروح و روان اومرتبط بوده که ابزار و آلات موسیقی و خنیا است.» او اظهار داشت: «واژه هنر مشهورتر و مفهوم‌تر از آن است که بخواهیم تفصیلاً از ریشه و تبار آن سخن بگوییم، این واژه اصالتاً اوستایی و پهلوی بوده و مرکب از «هو» به معنای خوب، نیک، زیبا، بسیار، بسنده و رسا هست و «نَرَ» به معنای مرد که درمجموع به معنی نیک‌مرد یا انسانی با فضایل و خصایل پاک انسانی است.» این نشست با اجرای موسیقی زنده توسط پیمان پور شکیبایی نوازده تار، مریم گودرزی نوازده دف، مازیار حیدری نوازنده تنبور همراه بود.