به گزارش خطط پروازی،زندان های زیادی در مناطق مختلف جهان برای مجرمان ساخته می شود اما تعداد کمی از آن ها به موزه و جاذبه توریستی برای گردشگران خارجی و داخلی تبدیل خواهد شده است؛ « زندان آلکاتراز» از جمله زندان هایی است که به مخوف ترین و ترسناک ترین مکان برای مجرمان شهرت یافته است و امروزه به یکی از مقاصد ترسناک گردشگری جهان مبدل شده است چراکه به گفته شاهدان هنوز هم ارواح زندانیان کشته شده در آن زندان نظاره گر بازدیدکنندگان هستند!
زندان آلکاتراز در جزیره ای کوچکِ خلیج سانفرانسیسکو که اولین بار توسط فردی به نام«خوان دی آیالا» کشف شد؛ بنا شده است. جزیره آلکاتراز در مرکز خلیج سانفرانسیسکو در کالیفرنیا واقع شده است و تا سال ها پیش به عنوان یک محدوده نظامی شناخته شده بود و پس از آن نیز جزو امن ترین زندان ها در جهان به شمار می رفت.
این جزیره با نظارت آژانس پارک های ملی آمریکا، به مکانی تاریخی تبدیل شده و به عنوان بخشی از جاذبه های توریستی این ایالت در معرض دید همگان قرار گرفته است.
آلکاتراز در سال ۱۸۵۰ به عنوان تاسیسات نظامی بنا شد و پس از آن تا سال ۱۹۳۳ به عنوان یک زندان نظامی کاربری داشت. در ماه اوت سال ۱۹۳۴ به زندان فدرال تبدیل شد و ۲۹ سال مقر جنایتکاران حرفه ای بود.
این جزیره علاوه بر زندانی برای مجرمان، محل سکونت کارکنان زندان و خانواده های آن ها نیز به شمار می رفت و امروزه همه ساله با حضور ساکنان جزیره در دومین هفته ماه اوت جشن سالگرد افتتاح زندان آلکاتراز برگزار می شود.
در ۲۱ ماه مارس سال ۱۹۶۳، به دستور رابرت اف کندی، این تبعیدگاه که حدود ۲۵۰ زندانی در آن اقامت داشتند را برای همیشه تعطیل کرد. این اقدام او دلایل مختلفی داشت که ازجمله آن می توان به موارد زیر اشاره کرد: سنگین بودن هزینه اداره آن نسبت به دیگر زندان ها، آلوده کردن آب خلیج سانفرانسیسکو بر اثر فاضلاب آن واضافه بر آن مشخص بود که بنا کردن یک زندان معمولی جدید که در خشکی قرار داشته باشد، آسان تر از پرداخت هزینه های بسیار زیاد زندان آلکاتراز بود.
از سال ۱۹۳۷ تاکنون آلکاتراز موضوع بسیاری از فیلم های سینمایی بوده. فرار از آلکاتراز یا فرار از زندان آلکاتراز (فیلمی جنایی - درام، محصول سال ۱۹۷۹ آمریکا است که کارگردانی فیلم را دان سیگل بر عهده دارد و کلینت ایستوود نقش اصلی را در این فیلم بازی می کند.
در طول ۲۹ سال فعالیت این زندان، هیچ فرار موفقیت آمیزی در این تبعیدگاه ثبت نشده است. تمام تلاش هایی که انجام شد، زندانیان هدف شلیک گلوله قرار گرفتند یا در آب های خلیج غرق شدند. از بین ۳۶ نفر زندانی که اقدام به فرار کردند، ۷ نفر از آن ها با شلیک گلوله به قتل رسیدند، ۲ نفر غرق شده اند، ۵ نفر مفقودالاثر شدند و بقیه توسط مأموران دوباره به زندان باز گردانده شده اند.
از دیگر فرارهای معروف می توان به سه زندانی یکی به نام فرانک موریس و دو برادر به نام های ناهای جان و کلارنس انگلین، اشاره کرد. آن ها در تاریخ ۱۱ ژوئن سال ۱۹۶۲ از سلول هایشان ناپدید شدند، داستان این فرار در فیلمی به نام« فرار از آلکاتراز» به تصویر کشیده شده است.
با وجود شواهد اندکی این سه تن را غرق شده فرض کرده اند و در لیست گمشدگان قرار دادند اما به گفته شبکه سی.ان.ان سه زندانی معروف آمریکایی که سال ها پیش به طور ماهرانه ای از زندان مخوف آلکاتراز در سانفرانسیسکو فرار کرده و ناپدید شدند، بطور باور نکردنی زنده هستند و در حال حاضر جای نامعلومی از جهان سن ۸۰ سالگی خود را سپری می کنند!
داخل زندان آلکاتراز و بیرون آن تفاوت از زمین تا آسمان است سیاه، تاریک و جهنم از ویژگی های دنیای داخل زندان است و تمام متضادهای آن، بیانگر جهان بیرون آلکاتراز است، به طوری که بر اساس طراحی قلعه نظامی(ساختمان زندان آلکاتراز) زندانیان نمی توانستد از هیچ مکانی در زندان، مناطق بیرونی را مشاهده کنند که به همین دلیل این اجازه به تمامی خانواده ای ساکن در جزیره داده شده بود تا با خیالی آسوده به زندگی و ایجاد فضاهای سبز پیرامون خانه های خود برای بازی کودکانشان بپردازند.
فضاهای سبز و باغ های ایجاد شده توسط ساکنان جزیره تا سال متوالی پس از تعطیلی آلکاتراز نیز وجود داشتند تا آن که در سال 2003 میلادی، تمام جزیره به عنوان یک جاذبه توریستی شناخته شد و این زندان مخوف به یکی از جاذبه های توریستی جهان تبدیل شد تا داستان های افراد محبوس شده از یاد نرود و ارواح زندانی در آن برای بازدیدکنندگان دست تکان دهند!
بیف به همراه سس قارچ، پیراشکی گوشت، سوپ مکزیکی، آب پرتقال تازه و... از جمله غذاها و میان وعده هایی است که در این زندان سرو می شده است؛ اگر زندانی با توجه به شرایط موجود در آن مانند سلول هایی که از یک کمد هم کوچک تر بودند و... می توانست از این منوی شاهانه بهره ببرد، که شایان ذکر است سیاستی در این ضیافت شکم پنهان بود؛ رییس زندان معتقد بود کیفیت بد غذای زندان ها علت اصلی بیشتر شورش هاست و بنابراین اگر زندانی ها خوراک خوبی داشته باشند، درگیری ها نیز کمتر می شد.
محبوس شدگان با خوش رفتاری می توانستند از امتیازاتی مانند تماشای فیلم، استفاده از کتابخانه یا اشتراک مجله و... نیز استفاده کنند، علاوه بر آن زندانی ها برای خود لیگ سافتبال نیز راه انداخته بودند.
پاره ای از جریانات عجیب و نامعلوم، شایعاتی مبنی بر این که در این زندان ارواح وجود دارند، دامن می زند برای مثال ماموران موزه آلکاتراز همگی از درب بخشی در زندان سخن می گویند که هر روز ساعت مشخصی بسته می شود که این قسمت اتفاقا همان جایی است که در سال ۱۹۴۶ سه نفر از زندانی ها در حال فرار کشته شدند.
شنیدن صدای جیغ و فریاد و راه رفتن و دویدن در طبقات بالا نیز برای ماموران کاملا طبیعی شده است، آن ها می گویند هر بار که این صداها را می شنوند، گمان می کنند که شاید یکی از بازدیدکننده ها جایی پنهان شده و صدا درمی آورد اما بعد از گشتن همه سلول ها هیچ آدم زنده ای پیدا نمی کنند. که البته این ادعاها خود می تواند از دلایل مهم حفظ جذابیت این مجموعه به عنوان یک جاذبه توریستی باشد.