به گزارش خطوط پروازی،بعد از سقوط شوروی سابق در سال ۱۹۹۰ و استقلال یافتن بخش‌های مختلفی از این کشور بزرگ، یک منطقه‌ی باریک روی نقشه در مرز شرقی مولداوی و نزدیک اوکراین هم از کشور مولداوی اعلام استقلال کرد. پس از آن یک جنگ ۴ ماهه شروع شد که ۷۰۰ نفر کشته داد و در نهایت یک قرارداد آتش بس میان دو طرف امضا شد. مولداوی دیگر با این منطقه کاری نداشت اما آن را به رسمیت نشناخت و همه کشورهای دنیا هم به همین نحو کشوری به نام ترانزنیستریا یا ترانس‌نیستریا (Transnistria) را به رسمیت نشناختند. ترانزنیستریا در عمل مستقل است چون دولت مستقلی دارد، دارای ارتش و نیروی پلیس است و هرچیز دیگری که یک کشور مستقل دارد مثل ارز ملی، ادارات دولتی، پرچم و... را هم دارا است اما هیچ کشوری در دنیا آن را قبول ندارد و خیلی از افراد هم از وجودش خبر ندارند. پرچم ترانس‌نیستریا هنوز هم نماد کمونیسم یعنی چکش و داس را دارد و البته که تنها پرچمی در دنیا است که این نماد را دارد. مردم این منطقه از زمانی که حکومت عثمانی از آن عقب کشید و تسلیم امپراتوری روسیه‌اش کرد، به زبان روسی صحبت می‌کردند. مردم ترانسنیستریا احساس تعلق بیشتری به روسیه دارند تا مولداوی و حتی امروزه هم بخش بزرگ جمعیت نزدیک به ۵۰۰ هزار نفری آن به زبان روسی صحبت می‌کنند. بعد از اعلام آتش‌بس در جنگ مولداوی و ترانس‌نیستریا، روسیه نیروهایی را برای حفظ صلح در این منطقه مستقر کرد و روابط تجاری و سیاسی خود را بدون در نظر گرفتن این که این کشور وجود ندارد با آن ادامه داد. نیمی از بودجه ترانس‌نیستریا توسط روسیه به صورت مستقیم یا غیر مستقیم تامین می‌شود و همین روابط باعث شده تا تحت تاثیر روسیه قرار بگیرد. مردم ترانس‌نیستریا کانال‌های تلویزیونی روسیه را تماشا می‌کنند و کودکان در مدرسه زبان روسی یاد می‌گیرند. جدایی ترانس‌نیستریا چندان هم برای مردمانش خوب تمام نشد. با این که نسل‌های قبلی هنوز هم به استقلال کامل این منطقه امیدوارند اما جوان‌ها با مشکلات متعددی مثل نبود شغل و سختی شرایط اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند. اکثر آنها به شهرهای روسی مثل مسکو مهاجرت می‌کنند و همین روند باعث شده تا جمعیت منطقه به یک سوم کاهش یابد. زندگی مردم ترانس‌نیستریا با سختی‌های زیادی همراه است چون نمی‌توانند در این منطقه به خوبی زندگی کنند و سفر به کشورهای دیگر هم برای آنها تقریباً غیرممکن است. مردم ترانس‌نیستریا تنها امیدشان به این است که روزی دولت روسیه قبول کند ترانس‌نیستریا بخشی از روسیه شود. این امید بعد از الحاق شبه جزیره کریمه به روسیه قوت پیدا کرد اما هنوز اقدام خاصی برای این کار صورت نگرفته است.