به گزارش خطوط پروازی،گردشگری > جهانگردی - جزیره‌ای در کشور استونی به‌دلیل حفظ سنت مادرسالاری امروزه 12برابر جمعیتش میزبان گردشگران است. با چهارساعت قایق‌سواری از سواحل استونی، درختان مخروطی و علفزارهای جزیره کیهنو به‌آرامی از دل دریای بالتیک نمایان می‌شوند. جزیره کوچکی که با دوچرخه می‌توان درمدت یک‌ساعت‌ونیم تا آخرش رفت. این جزیره چهار روستا با مجموع حدود ۷۰۰ نفر جمعیت دارد. اما فقط دو‌ سوم این جمعیت تمام طول سال اینجا زندگی می‌کنند. در کیهنو هیچ هتلی وجود ندارد اما این جزیره سالانه ۱۲ برابر جمعیتش میزبان گردشگران است و بنابراین، از نظر نسبت گردشگر ورودی به جمعیت ساکن، کیهنو در شمال پربازدیدترین مکان‌های جهان قرار دارد. جزیره کیهنو این ده‌ها هزار بازدیدکننده برای دیدن پارک‌های تفریحی یا آثار طبیعی و تاریخی مهم به این جزیره نمی‌‌آیند بلکه آنها به کیهنو می‌آیند تا فرهنگی منحصربه‌فرد از آخرین جامعه مادرسالار اروپا را تجربه کنند؛ از ۹ عضو شورای شهر کیهنو معمولا نیم یا بیشتر آنها زنان هستند. مِر ماتاس، رییس بنیاد فضای فرهنگی کیهنو در گفت‌وگو با نشنال‌جئوگرافیک می‌گوید: «زنان کیهنو نقش بسیار مهمی دارند و آن حفظ‌کردن سنت‌های فرهنگی است. آنها از زندگی بشر مراقبت می‌کنند.» از نظر تاریخی، زمانی مردان جزیره هفته‌ها و ماه‌ها برای شکار فوک‌ و ماهی جزیره را ترک می‌کردند. بعدها جزء خدمه کشتی‌ها شدند و در دریانوردی‌های بین‌المللی شرکت کردند. در نبود مردان، زنان کسانی بودند که در مزرعه‌ها کار می‌کردند، حکومت می‌کردند و سنت‌ها را نگه می‌داشتند؛ سنت‌هایی که در طول زمان تا به امروز باقی مانده‌اند. در طول قرن‌ها، استونی مورد هجوم وایکینگ‌ها، ژرمن‌ها، سوئدی‌ها، لهستانی‌ها و روس‌ها بوده است اما بقای فرهنگی آنها در طول قرن بیستم و در زمان هجوم نازی‌ها و اشغال شوروی‌ها به مسئله‌ای جدی تبدیل شد. پس‌ از سقوط اتحاد جماهیر شوروی، ماهیگیری و کشاورزی این جزیره رو به زوال رفت و گردشگری به قدرت اقتصادی اصلی تبدیل شد. اما در ابتدا این مسئله جنبه‌های مثبت نداشت زیرا این جزیره نیروی دائمی پلیس نداشت و گردشگران صرفا برای برخورداری از آزادی‌های نامحدود و افسار گسیخته به آنجا می‌رفتند. اینگوار سار که از سال ۲۰۰۹ زمانی‌ که ۲۳ سال داشت تاکنون شهردار کیهنو است در این‌خصوص می‌گوید: «گردشگران در اینجا مثل جانوران وحشی بودند.» با آغاز قرن ۲۱، وضعیت عوض شد و ساکنان جزیره طرحی را برای جذب‌کردن گردشگران فرهنگی آغاز کردند و خیلی زود به نتیجه رسیدند و با اجرای برنامه‌های نمایشی فولکلور، فروختن صنایع دستی، غذاهای سنتی، اجاره اتاق و دوچرخه توانستند به درآمد بالایی دست یابند. از سال ۲۰۰۲ حدود ۴۰ درصد از زندگی مردم کیهنو تا حد بسیار زیادی به گردشگری منوط شد و در سال ۲۰۰۸ کل این جزیره در فهرست میراث ناملموس یونسکو ثبت شد و از آن‌زمان، گردشگران بین‌المللی به‌ویژه از ژاپن و آلمان به کیهنو سرازیر شدند. به‌ طوری‌که در حال‌ حاضر، سالانه حدود ۳۰هزار گردشگر از این جزیره بازدید می‌کنند.