خبرگزاری فارس: آرمان علمایی با اشاره به امضای قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی با کنسرسیومی به رهبری شرکت توتال گفت: در شرایط فعلی که صنعت نفت با مشکل نقدینگی و سرمایه‌گذاری مواجه است، امضای قرارداد با شرکت‌های خارجی چه از طریق مدل قراردادی IPC و چه از طریق مدل قراردادی بیع متقابل و یا مشارکت در تولید می‌تواند برای صنعت نفت ایران مفید واقع شود و حتی در پی آن ممکن است منجر به امنیت سیاسی و اقتصادی نیز شود. این کارشناس صنعت نفت با اشاره به اینکه ما باید در امضای قرادادهایمان اولویت‌بندی داشته باشیم، گفت: منظور از اولویت‌بندی این است که بدانیم با چه شرکت‌هایی باید وارد مذاکره شده و چه شرکت‌هایی را باید کنار قرار دهیم. وی با اشاره به اینکه شرکت توتال یک شرکت بین‌المللی و بزرگ است، اما به دلیل مشکلاتی که ایران در تحریم بانکی دارد پیش‌بینی می‌کنم نمی‌تواند سرمایه‌گذاری لازم را در ایران انجام دهد، تصریح کرد: به دلیل تحریم‌های بانکی و مشکلات سوئیفت، ظاهراً این شرکت در انتقال وجوه به ایران با مشکل برخورد خواهد کرد،، مگر اینکه تعهدات محرمانه‌ای بین شرکت توتال و شرکت ملی نفت ایران وجود داشته باشد، که این تعهدات محرمانه بتواند منجر به نقل و انتقالات منابع مالی توتال به ایران شود که البته این موضوع یک حدس و گمان است. علمایی با تأکید بر اینکه اما در شرایط فعلی و آنچه که امروز وجود دارد می‌توان صریح گفت قطعا شرکت توتال با این شرایط برای انتقاال سرمایه مورد نیاز خود به ایران با مشکل مواجه می‌شود. من به عنوان مثال می‌توانم بگویم هم‌اکنون حقوق کارکنان سفارت ایران در فرانسه و یا یا کارکنان فرانسه در ایران که مبالغ بالایی هم نیست از طریق چمدان جابچا می‌شود و حالا شما ببینید شرکت توتال چگونه می‌خواهد رقمی حدود 500 میلیون دلار را در فاز اول به ایران منتقل کند. وی با اشاره به اینکه ما باید برخوردی که با شرکت چینی CNPC در میدان آزادگان و در اوایل فعالیت دولت یازدهم که از سوی وزارت نفت صورت گرفت را با دیگر شرکت‌های فعال در ایران نیز داشته باشیم، تصریح کرد: در سال 92 دیدیم که آقای زنگنه به دلیل تأخیرهای بسیار زیاد چینی‌ها در میدان آزادگان، آنها را خلع ید کرد، اما با دیگر شرکت‌ها مماشات صورت گرفت. علمایی ادامه داد: به نظر من یکی از کارهایی که دولت می‌تواند برای توسعه صنعت نفت ایران انجام دهد، برخوردهای مشابه با برخورد با شرکت چینی است، شما ببینید پروژه‌های زیادی در ایران وجود دارد که نیازمند سرمایه‌گذاری هستند، اما ایران فقط به چند برند اروپایی اعتماد کرده و قصد دارد این میادین را دراختیار آنها قرار دهد که باید گفت مگر اینجا نمایشگاه است که بخواهیم برندها را معرفی کنیم؟ این کارشناس صنعت نفت ادامه داد: ما می‌توانیم با شرکت‌های مطرح روسی و حتی چینی نیز وارد مذاکره شده و به کنسرسیوم‌های ایرانی نیز اعتماد کنیم تا آنها بتوانند در این میادین فعالیت کنند که البته سابقه خوبی از خود در گذشته به جای گذاشته‌اند. وی تصریح کرد: این موضوع موجب می‌شود که اگر شرکت توتال به هر دلیلی چه به دلیل مشکلات مالی و چه به دلیل تحریم قطعات و تجهیزات نتوانست فعالیت خود را در ایران ادامه دهد، ما با مشکل عدم توسعه‌یافتگی صنعت نفت مواجه نشویم و بلافاصله این شرکت‌ها را جایگزین توتال کنیم. به گفته علمایی این اقدام می‌تواند همواره به توتال نشان دهد که شرکت‌های حاذق در صنعت نفت ایران حضور دارند که می‌توانند فعالیت‌های شرکت توتال را به خوبی به پیش برند، بنابراین نباید با دیگر شرکت‌ها که تاکنون در صنعت نفت ایران به هر دلیل موفق نبوده‌اند مانند شرکت‌های هندی مماشات کرد و می‌توان شرکت‌های مطرحی را که در ایران هستند جایگزین این شرکت در میدان فرزاد B کرد.