به گزارش سفرنیوز، نوروز این میراث بی مانندی که پدران ما به یادگار گذارده اند، ظرفیتی جهانی دارد، چنانکه کم کم همه کشورها به ویژه کشورهای منطقه قصد دارند به نوعی خود را با آن مرتبط کنند.

هر سال جشنهای نوروزی در کشورهای گوناگون با شکوه و گستره بیشتری برگزار می شود. جشن جهانی نوروز نیز هر سال در یکی از کشورهای عضو، به عنوان یک جشن بزرگ و کم نظیر بین المللی برپامی شود جای خود را باز می کند. نوروز دارای ظرفیتهای نامحدودی است که با برنامه ریزی مناسب می توان آنها را به فعلیت رساند و از جنبه های گوناگون آن بیشتر بهره مند شد.

سال جاری جشن بین المللی نوروز در کشور جمهوری اسلامی افغانستان برگزار شد. این کشور تدابیر زیادی برای برگزاری مناسب این آیین کهن اندیشیده بود. یکی از مکانهای زیبای استان کابل به همین منظور مرمت و آراسته شد، اما به دلیل تهدیدات این مراسم به کاخ ریاست جمهوری منتقل گردید. از کشورهای عضو دعوت به عمل آمد. نوروز 1393 به عنوان پنجمین جشن بین المللی پس از ایران، تاجیکستان و ترکمنستان در افغانستان برگزار می شد.

برخی از سازمانها و فرقه های تروریستی که از شکوه نوروز و گردهمایی روسای جمهور کشورهای منطقه واهمه داشتند آغاز به تهدید برگزارکنندگان و شرکت کنندگان این جشن کردند وکوشیدند فضای رعب و وحشت ایجاد کنند. گو اینکه از آمدن بهار و نوروز خوشایند نبودند، همان گونه که سربازان ننه سرما از آمدن گرما و خورشید و اجتماع خورشیدیان ناخوشنود بودند. آنهایی که از بیداری طبیعت و انسان ناراضی بودند می خواستند جشن بیداری طبیعت و آشتی خاک با نور را به آتش بکشند.

همزمانی جشن نوروز و انتخابات ریاست جمهوری افغانستان نیز در جای خود جالب بود. نو شدگی و رستاخیز طبیعی و اجتماعی-سیاسی شکل نمادین پیدا می کرد. به همین رو طالبان و القاعده به طور همزمان انتخابات و جشن نوروز را هدف آماج تبلیغاتی و تروریستی قرار داده بودند. شبانگاه به این هتل یا آن محل اجتماع سخنرانی حمله ور می شدند. پیداست که آنهایی که با هر نوشدگی مخالفند و دکان دونبش خود را فقط در یخبندان زمستان و سیاهی ذغال پر رونق می بینند، از جشن نوروز می ترسند.

با این حال بهار از راه رسیده بود و پیام آوران نوروز یکی پس از دیگری از کشورهای منطقه به کابل می آمدند تا زایمان طبیعت را تحسین کنند و به افتخار شکوفه های رنگارنگ و درختان تازه سبز ترانه سرایی کنند و همراه با پرندگان برای ستایش قدرت الهی همخوانی کنند. گروههای موسیقی و گروههای هنری از بیش از ده کشور به کابل آمده بودند تا هر یک به شیوه خود نوزایی جهان را جشن بگیرند.

در میان آیینهای جشن، نمایشگاههای هنرهای نوروزی و صنایع دستی پر پا شد تا همگان شاهد غنا و زیبایی دستاورد مردم بهاری منطقه باشند. جمهوری اسلامی ایران بزرگترین و غنی ترین غرفه های صنایع دستی و هنرهای سنتی را برپا کرد. درخشش مینا و خاتم و نقوش گلیم و قلمکاری، استحکام قلمزنی و سفال، زیبایی فرش همچنین رنگ کاشیها همگی موجب می شدند تا چشمهای بازدیدکنندگان خیره بماند. به همین رو با اینکه نمایشگاه در فضای غیرعمومی برگزار می شد، بسیاری از آثار ایرانی در همان روز به فروش رفت.

در روز جشن سخنرانی رییس جمهور ایران آقای دکتر روحانی مورد استقبال نه فقط مسئولان بلکه اغلب مردم افغانستان قرار گرفت. این حضور موجب گردید تا ملت افغانستان احساس کند در حساسترین شرایط تاریخی خویش تنها نیست؛ بلکه کشور بزرگ ایران در کنارش قرار دارد. به جز رییس جمهور ایران فقط روسای جمهور پاکستان و تاجیکستان شرکت داشتند و سایر کشورها اغلب به دلیل امنیتی ترجیح داده بودند در سطح پایین تری حضور بهم رسانند.

انتخابات ریاست جمهوری بزودی تمام می شود و امید است شخصی آینده نگر و مدبر بر سرکار آید. کسی که با اسطوره های کابل، شاعران بلخ، کوشکهای هرات، عمارتهای غزنی و ... آشنایی داشته باشد. منزلت این سرزمین و میراث فرهنگی و اسلامی آن را بداند و موجب وفاق و امنیت مردم بزرگوار و رنج کشیده افغانستان شود؛ به سلحشورانی که شوروی را به زانو در آوردند و بر طالبان شوریدند اعتماد کند، به آنهایی که مانند شیر دره پنجشیر در نهایت ناجوانمردانه و نه در میدان جنگ ترور شدند.

بی تردید افغانستانی مستقل، قوی، آباد و امن برای کشور ما مناسبتر است. به بیان دیگر، چنین افغانستانی نه فقط حضور دولتهای غربی و گروههای افراطی را تحمل نمی کند، بلکه برای تعاملات مناسب اقتصادی و فرهنگی آمادگی خواهد داشت، چنانکه هر دو کشور از آن سودمند گردند. در چنین شرایطی قابلیتهای بی شمار مبادلات فرهنگی و اقتصادی می توانند محقق شوند و میزان ارتباط میان دو کشور دوست، همزبان و مسلمان به چندین برابر وضعیت فعلی ارتقاء پیدا کند. بر مدیران و مسئولین دولتی است که امکانات لازم برای حضور بیشتر تجار ایرانی را در افغانستان فراهم آورند. حضور امروز سرمایه گذاران ایرانی در افغانستان می تواند متضمن روابط مستحکم تجاری آینده شود. رقبای جدی ایران مانند پاکستان، هند، چین، ترکیه و کشورهای غربی سرمایه گذاریهای زیادی می کنند تا نسبت به آینده اطمینان بیشتری داشته باشند. مناسب است جمهوری اسلامی ایران در این زمینه برنامه ای راهبردی و درازمدت داشته باشد و از وضعیت انفعال نسبی خارج شود.