در چند روزی که به برگزاری کنفرانس بورگنشتاک در سوئیس برای صلح اوکراین مانده است، مشارکت کشورها از شکافی عمیق بین شمال و جنوب پرده بر می‌دارد که برای موفقیت نهایی این کنفرانس مفید نخواهد بود. به گزارش ایسنا، «ماری هلن میوتن»، خبرنگار و نویسنده روزنامه سوئیسی «لوتام» می‌نویسد: «ما لیست ۱۶۰ کشور دعوت شده را نداریم اما می‌دانیم که روسیه دعوت نشده است. به همین ترتیب، ۹۰ پاسخ مثبت از سوی کشورها فقط در آستانه رویداد منتشر می‌شود. مثل همیشه در سوئیس، نیمه خالی یا نیمه پر لیوان را می‌بینیم، اگرچه حضور کشورها کافی به نظر می‌رسد، اما بیانگر همگان نیست.» این روزنامه نوشته است: «اگرچه تفسیر غیبت جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا در این کنفرانس دشوار است، موفقیت در میان اعضای گروه هفت با آلمان، کانادا، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا و اتحادیه اروپا که با سران کشورهایشان در آن شرکت می‌کنند، آشکار به نظر می‌رسد. در سمت کشورهای جنوبی، سنگاپور و هند و همچنین آرژانتین و چند کشور آفریقایی حضور خواهند داشت. این بسیار کم است، به‌ویژه از آنجایی‌ که در آغاز هفته، سخنگوی چین اعلام کرد: "چین همیشه بر این واقعیت اصرار داشته است که کنفرانس بین‌المللی صلح باید هم توسط روسیه و هم توسط اوکراین به رسمیت شناخته شود... در غیر این صورت به‌سختی قادر خواهد بود نقش مهمی در بازگشت صلح ایفا کند." فقدان حضور چین، دوش آب سردی برای برگزارکنندگان این کنفرانس بود که امیدوار بودند حضور این غول آسیایی غیبت روسیه را جبران کند. ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین در کنفرانسی مطبوعاتی در مادرید شرایط خود را مطرح کرد: در مورد کشورهایی که می‌خواهند شرکت کنند، در اوکراین به روی همه و برای همه کشورهای جهان که به حاکمیت و تمامیت ارضی ما احترام می‌گذارند، باز است. این "باز بودن برای همه" ممکن است برای کشورهای جنوب جهانی بسیار محدودکننده به نظر برسد که عجله نکردند و کنفرانس را در محیطی نسبتاً یکدست غربی رها کردند. بااین‌حال، نقشه راه کی‌یف که در سوئیس مورد بحث قرار خواهد گرفت، شبیه کاپیتولاسیونی است که بر روسیه‌ شکست‌ خورده در جنگ تحمیل شده که در واقع امروزه چنین نیست. این بیشتر اوکراین است که نیروهایش خسته شده‌اند و کم‌کم از بین می‌روند و آتش‌بس را ضروری می‌بینند؛ بنابراین، هر دو طرف باید به‌تمام‌معنا توافق کنند که در بورگنشتاک چنین نخواهد بود. نیکلا بیدو، رئیس ارتباطات وزارت خارجه سوئیس، نیات خود را توضیح داد: ما باید دستور زبان مشترکی برای راه‌اندازی کل جامعه بین‌المللی در مورد صلح پیدا کنیم و این چیزی است که ما سعی خواهیم کرد انجام دهیم. می‌توانیم متأسف باشیم که شرایط برای دستیابی به این هدف بافضیلت فراهم نیست. در غیاب عمدی "کل جامعه بین‌المللی"، هیچ "گرامر مشترک" توسعه نخواهد یافت. دوشنبه، ۳ ژوئن، ایستگاه رادیویی "فرانس انتر" از نشستی صحبت کرد که در غیاب روسیه و کشورهای جنوب جهانی بر روی بنیان بد آغاز شد. نشست صلح در سوئیس نباید به هیچ نتیجه‌ای برسد و آماده‌سازی آن نشان‌دهنده انزوای اوکراین است که نمی‌تواند پایگاه کشورهای حامی را گسترش دهد.» نویسنده این مطلب معتقد است: «این خطر بزرگ وجود دارد که کل ماجرا به یک شکست تلخ برای سوئیس تبدیل شود، سوئیسی که به‌جای تکیه بر نبوغ خود، بیش از حد در بازی زلنسکی غرق شده است. سوئیس می‌بایست محتاطانه به ملاقات همه، غربی‌ها یا بریکسی‌ها، می‌رفت تا فهرستی از همگرایی‌ها و واگرایی‌ها تهیه کند که امکان تنظیم پروژه واقع‌بینانه برای هر دو طرف فراهم شود. متأسفانه، درحالی‌که سیاست بی‌طرفی سوئیس هم در داخل و هم در خارج زیر سؤال رفته است، شورای فدرال سوئیس ترجیح داد سعی کند در برابر جهان بایستد و خطر خدشه‌دار کردن وجهه‌اش را بیشتر کند.»