به گزارش خطوط پروازی،نام بیمارستان برای همه ما تداعی کننده بیماری های سخت و عمل های جراحی است که همگی بر روی انسان ها صورت می گیرند. ممکن است برخی از ما هم درمانگاه های کوچک و بزرگ مخصوص حیوانات را به یاد آوریم؛ اما باید بدانیم که این روزها تنها موجودات زنده از داشتن بیمارستان بهره مند نیستند! سال ها پیش که هنوز لیسبون (Lisbon) شهری کوچک و خودمانی بود و مردم یکدیگر را می شناختند، بانو کارلوتا (Carlota) در مغازه کوچکش عروسک های پارچه ای می بافت و محبوب تمامی کودکان شهر بود. بچه ها با والدین و بزرگ تر های خود به این مغازه می آمدند و ساعت ها بی هیچ نگرانی در میان عروسک های این بانوی پرتغالی پرسه می زدند. گاهی که یکی از آن ها با ناراحتی نزد کارلوتا می آمد و خبر از "بیماری" عروسکش می داد، او با آرامش راه درمان عروسک را پیش می گرفت. حالا سال ها از آن روزهای بی دغدغه می گذرد و کودکان آن روزگار حالا خود صاحب نوه و فرزند هستند. لیسبون نیز به شهری بزرگ و شلوغ تر تبدیل شده است؛ اما در این بین یک چیز تغییر نکرده و آن هم شغل نوادگان کارلوتاست. از سال ۱۸۳۰ تا کنون بیمارستان عروسک ها (Dolls Hospital) به طور خانوادگی اداره می شود و در آن تعمیرکاران عروسک، اسباب بازی هایی را که گاه حتا تا چندین نسل قدمت دارند تحویل می گیرند و تا حد ممکن مرمت می کنند. این عروسک ها پس از تعمیر به آغوش صاحبان خود باز می گردند و برخی نیز به فروش گذاشته می شوند. این عروسک ها برای استفاده ۵ نسل از کودکان با دقت نگهداری و تعمیر شده اند.