احمدرضا كاظمي در ستون طنز روزنامه قانون نوشت: میگن سفر با هوایپما بر خلاف تصور عوام، یکی از بهترین و امن‌ترین راه‌های مسافرت در سرتاسر دنیاست. برای این حرف هم استناد میکنن به یه آمار جهانی که بر اساس اون احتمال مرگ یک انسان در اثر سانحه هوایی 1 در 20.000 پیش‌بینی میشه! اگه انتگرال سه گانه، قضیه فیثاغورت، معادلات دیفرانسیل، دنباله و سری‌های هندسی، لگاریتم، حدگیری و دستگاه‌های سه معادله سه مجهول توی زندگی به دردمون نخوردن، اما خب خدارو شکر الان علم ریاضی توی بخش آمار و احتمالات داره برامون یه حداقل کاربردی از خودش نشون میده. مثلا با کمکش میتونیم «یک در 20 هزار» رو به‌صورت اعشاری یا کسری بنویسیم و مقایسه‌اش کنیم با احتمال مرگ با بقیه چیزها و بفهمیم این عدد به مراتب خیلی کمتر از احتمال مرگ در اثر حوادث دیگه ا‌ست. آمار کشته‌های تصادفات جاده‌ای و کسایی که در اثر استعمال سیگار میمیرن به مراتب خیلی بیشتره. یعنی اینکه وقتی تو هر روز خونه رو به مقصد محل کار با «پراید» ترک می‌کنی بسیار بسیار بسیار خطرناک‌تر از اون سفر هوایی سالی یک بارته. اگر سفر بین شهری با اتوبوس هم داشته باشی که دیگه بدتر! من از بقیه آمارهای مرگی خبر ندارم. اینکه احتمال مرگ بر اثر ارسال پارازیت‌های ماهواره‌ای یک در چند هزاره، احتمال افسردگی گرفتن و خودکشی کردن چقدره، از هر چند هزار نفر، یک نفر به‌خاطر آلودگی هوا و ریزگردهای 60 برابر حد مجاز و بیماری‌های تنفسی جان خودش رو از است میده؟! من واقعا هیچ اطلاعات موثقی در این زمینه ندارم! نمیدونم چرا این یک 20هزارم‌ها همش واسه ما اتفاق میفته! نمیدونم که اگه همین یک 20هزارم و يك 100 هزارم و یک میلیونیوم رو با هم جمع بزنیم، احتمال زنده موندنمون توی این اوضاع چقدر میشه ولی چیزی که میدونم اینه که احتمالِ مرگ بر اثر تصادف دو تا قطار که یعنی امن‌ترین وسیله حمل و نقل بین شهری هستن، احتمال برخورد کردن دو تا کشتی نفتکش وسط اقیانوس و غرق شدن سرنشین‌هاش و همین‌طور احتمال آتیش گرفتن یه ساختمون به عظمت پلاسکو و ریختنش روی سر مردم از همون يك در 20 هزاری که احتمال مرگ در اثر سانحه هواییه باید کمتر باشه ولی ما پتانسیل این که توي کمترین زمان، همه این احتمال‌های اندک رو به واقعیتِ 100 در 100 تبدیل کنیم، از همه جا بیشتر داریم!