به گزارش سفر نیوز،کارشناس صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران گفت: هنر گره چینی را می توان در ضریح اماکن متبرکه استان مشاهده کرد.
ژیلااحمد امیر آقایی اظهار کرد: بکارگیری این هنر را می توان در اماکنی همچون امامزاده یحیی و امامزاده زین‌العابدین شهرستان ساری و عمارت‌های استان در محله‌های قدیمی شهرهای استان مانند محله آب انبارنو ساری، عمارت کلبادی، محله بابل، محله‌های قدیمی آمل مانند یک محله، خانه شفاهی و تکیه قدیمی روستای نوا از توابع آمل و سقانفار روستای سنگچال آمل مشاهده کرد.
وی با اشاره به چگونگی ساخت صنایع دستی گره چینی و اروسی سازی، گفت: از کلاف کردن نوارهای باریک چوب به ضخامت یک تا دو سانتی متر به هم بدون استفاده از میخ تنها با استفاده از روش فاق و زبانه نقش‌های هندسی پدید می‌آید که به آن گره می‌گویند، گاه حد فاصل بین چوب‌ها را با شیشه‌های رنگین تزیین می‌کنند. در گذشته، بسیاری از درب و پنجره‌های منازل به صورت گره چینی ساخته می‌شد.
احمد امیرآقایی افزود: بر اساس تحقیقات میدانی و پرسش‌هایی که از اساتید این حرفه و کارشناسان صنایع دستی شده است، همگی ارسی‌کاری را چنین تعریف کرده‌اند: «هر گاه در گره چینی از نقش‌هایی که دارای منحنی باشند استفاده شود و با استفاده از نوارهای چوبی با ضخامتی که در بالا از آن ذکر شد نقوش اسلیمی، گل اناری و یا در کل نقوش دارای قوس و انحنا پدید آید به آن ارسی می‌گویند.»
کارشناس صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی مازندران بیان کرد: هنرمندان مازندرانی با استفاده از چوب و هنر گره سازی، نقش‌های هندسی سه گوش، چهار گوش، ستاره‌های چهارپر، هشت پر و اشکالی به شکل برگ‌های اسلیمی و در نهایت با استفاده از شیشه‌های رنگین، پنجره‌های خوش نقش و نگار چوبی‌ایی که نشانه نور و روشنایی بوده است را بر پیشانی و رواق اماکن متبرکه و ابنیه‌های این دیار به یادگار نهاده اند.
این مدرس دانشگاه اظهار کرد: در دوران اسلامی از هنر گره چینی برای تزئین محراب‌ها، سر در مساجد و مقابر و ضریح قبور متبرکه ائمه اطهار(ع) استفاده می‌کردند و استاد کاران ایرانی با آگاهی از دانش ریاضی و هندسه و به کمک ذوق و قریحه خلاق خویش آثار بدیع و زیبا خلق کرده‌اند. اوج هنر گره چینی در دوره صفویان بوده است و آثار این دوره به صورت درب‌ها ، منبرها و ستون‌های چوبی در اصفهان فراوان یافت می‌شود و در مازندران نیز این هنر رواج داشته و دارد.
