به گزارش ایسنا، عصر ایران در گزارشی نوشت: هدف از شکنجه‌ها غالباً سیاسی بوده و به منظور آزار رساندن به مخالفان سیاسی و عقیدتی حکومت‌ها بوده است. شکنجه غالبا از سوی حکومت‌ها به عنوان ابزاری سیستماتیک و به منظور کنترل مخالفان و دگراندیشان اعمال می‌شده است. در قرون وسطا در کشورهای اروپایی، شکنجه رواج گسترده‌ای داشته است و کلیسای کاتولیک و دولت‌های اروپایی که قدرت را قبضه کرده بودند مخالفان سیاسی و عقیدتی خود را با ابزارهای مختلف شکنجه می‌کردند. همزمان با گسترش دموکراسی در جهان و پیدایش حکومت‌های دموکراتیک و تدوین نظام‌های حقوق بشری شکنجه رسمی نیز ممنوع شد اما به جای آن شکنجه سفید (شکنجه روانی و غیرفیزیکی) رواج پیدا کرد. از همین رو در بند 1 ماده 1 کنوانسیون بین‌المللی منع شکنجه که در سال 1984 و از سوی مجمع عمومی ملل متحد به تصویب رسید، در تعریف شکنجه چنین آمد: "شکنجه به هر عمل عمدی که در اثر آن درد یا رنج شدید جسمی یا روحی علیه شخصی به منظور کسب اطلاعات یا گرفتن اقرار از او یا از شخص ثالث اعمال شود، اطلاق می‌گردد. همچنین تنبیه شخصی به خاطر عملی که وی یا شخص ثالثی انجام داده یا احتمال انجام آن می‌رود یا تهدید یا اجبار او یا شخص ثالث، یا تنبیه شخص به هر دلیلی که مبتنی بر هر نوع تبعیض باشد شکنجه تلقی می‌گردد." همچنین شکنجه بر اساس ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 7 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی امری ممنوع تلقی شده است. تصاویر زیر ابزارهایی است که در قرون وسطا و در زمان سلطه کلیسا بر اروپا به منظور اعتراف‌گیری و آزار و در نهایت کشتن مخالفان سیاسی و عقیدتی و دگراندیشان مورد استفاده قرار می‌گرفته است. 1- دستگاه برش زانو 2- اره آدم بُر از این دستگاه بیشتر به عنوان مجازات استفاده می‌شده است و در جرایم مختلفی همچون جاسوسی و خیانت به ارتش، شورش، جادوگری و ... به عنوان یک وسیله دردآور برای کشتن فرد مورد استفاده قرار می‌گرفته است. 3- صندلی انگیزاسیون: از این صندلی که تمام قسمت‌های آن با میخ‌های تیز پوشیده شده است به منظور اعتراف‌گیری در چارچوب تفتیش عقاید مخالفان و دگراندیشان استفاده می‌شده است. بسیاری از روشنفکران و دانشمندان در قرون وسطا در اروپا در دادگاه‌های انگیزاسیون یا تفتیش عقاید محکوم به مرگ شدند. یکی از معروف‌ترین نمونه‌های آن حکم دادگاه انگیزاسیون ایتالیا در فوریه سال 1600 میلادی علیه «جیوردانو برونو» فیلسوف ایتالیایی بود که پس از گذراندن هشت سال در سیاه‌چال‌های خوفناک، طبق حکم دادگاه این فیلسوف ایتالیایی در میدان «کامپو دی فیوری» شهر رم زنده زنده در آتش سوزانده شد. 4- دستگاه فشار به گردن: گردن شخص تحت شکنجه در داخل میله فلزی این دستگاه قرار داده می‌شد و با فشار کم کم حالت خفگی به او دست می‌داد. 5- تابوت زنده به گور کردن: این تابوت که در شهر نورنبرگ آلمان و در قرون وسطا ساخته شده حاوی میخ‌های تیزی است و فرد محکوم داخل آن قرار داده می‌شده است تا بمیرد. این تابوت به نحوی طراحی شده بود که صدای جیغ و فریاد محکوم از داخل آن به بیرون درز نمی‌کرد و امکان خلاصی فرد از آن غیر ممکن بود. محکومان آن قدر در داخل این تابوت می‌ماندند تا می‌مردند. 6- گیوتین: یکی از معروف‌ترین و شناخته‌شده‌ترین ابزارهای مجازات در اروپا بوده است. گیوتین دارای یک تیغ بسیار برنده و سنگین بوده است که گردن محکوم در زیر آن قرار می‌گرفته و به محض رها شدن آن، سر از گردن فرد محکوم جدا می‌شده است. این دستگاه در سال 1789 و در زمان انقلاب فرانسه از سوی دکتر ژوزف گیوتین فرانسوی اختراع و در مقابل نمایندگان مجلس انقلاب فرانسه به نمایش گذاشته شد. دو سال بعد مجلس فرانسه تصویب کرد کلیه محکومان به مرگ در فرانسه باید سرشان با این وسیله قطع شود. آخرین مجازات اعدام با گیوتین در فرانسه در سپتامبر سل 1977 و در مورد یک مرد جنایت کار که زنی را به شیوه‌ای وحشیانه مورد تجاوز قرار داده و کشته بود به مورد اجرا درآمد. یک نویسنده کانادایی به نام «جرمی مرکر» در کتابی با عنوان «زمانی که گیوتین سقوط کرد» ماجرای آخرین حکم اعدام با گیوتین را شرح داده است. 7- دستگاه سر خرد کن: این دستگاه روی سر فرد قرار داده می‌شد و به مرور و در اثر افزایش فشار آن، جمجمه سر محکوم خرد می‌شد. این دستگاه به گونه‌ای عمل می‌کرد که نخست آرواره و فک محکوم را خرد می‌کرد سپس چشم‌های محکوم در اثر فشار از حدقه بیرون می‌زد و در نهایت در مرحله آخر جمجمه فرد خرد می‌شد. 8- پنجه گربه: این دستگاه فلزی کوچک روی دست شکنجه‌گر نصب می‌شد و برای وارد کردن ضربات کوچک و جدا کردن گوشت بدن محکوم از استخوان مورد استفاده قرار می‌گرفت.