در اين کاوش باستان‌شناسان موفق به کشف 54 جسد شدند، که بدون سر بوده و در قبرهايي کم عمق دفن شده و سرهايشان نيز در جايي ديگر قرار داشت.
آزمايشات کربني روي اجساد نشان داد که همه آن‌ها در قرن يازدهم ميلادي کشته شده بودند از اينرو محققان در اولين فرضيه‌هاي خود آن‌ها را منتسب به سربازان وايکينگ دانستند.
«بريت بيلي» باستان‌شناسان دانشگاه کمبريج با اشاره به اين که در قرن يازدهم آنگلوساکسون‌ها در جنوب انگلستان مورد هجوم نورديک‌ها قرار داشتند افزود: اين اجساد متعلق به گروهي از ارتش غارتگر وايکينگ‌ها هستند که در سواحل درياي بالتيک به عنوان سربازان مزدور به خدمت گرفته شده بودند.
به گفته وي: اين گروه بسيار نترس بوده و در مواقعي که از شمار بالايي برخوردار بودند، هيچگونه رحمي به دشمنان خود نمي‌کردند.
افسانه و داستان‌هاي وايکينگ‌هاي مزدور در قرون وسطي سينه به سينه نقل شد و به گفته باستان‌شناسان در اعصار بعدي شيوه آن‌ها، روش ديگر مزدوراني شد که در خدمت قدرت‌هاي مختلف درمي‌آمدند
