به گزارش سفرنیوز، فرودگاهها، معمولا نقاط آغازين و پاياني مسافرت‌هاي هوايي محسوب مي‌شوند. اماکني وسيع، در بسياري از موارد در وسط شهر، که حال و هوايي متفاوت را در هنگام برخاستن و يا فرود آمدن هواپيما براي مسافران به وجود مي‌آورند.

موقعيت و مکان احداث فرودگاه‌ها، در واقع از امنيت زيرساختي و هوايي بالايي برخوردار است، زيرا ترافيک سنگين هوايي، حجم عظيم هواپيماها و تردد بالاي اين پرندگان غول پيکر در سطح صاف باند، طراحان را به ساخت محيطي ايمن براي مردم وا مي‌دارد.

با اين وجود، چهره شدن، اين خصلت هميشگي بشر، وي را تحريک به خلق موقعيت‌هايي مي‌کند که حتي با وجود خطرات فراوان، مانع از انجام آن نمي‌شود. فرودگاه‌هاي خطرناک امروز، نمونه‌اي از اين هنر مندي‌ها است.

فرودگاه پارو، بوتان:

اين فرودگاه در وسط رشته کوه‌هاي هيماليا قرار گرفته است و اگر دقيق تر بگوييم در وسط يک دره تنگ و باريک. کوه‌هاي سربه فلک کشيده اطراف اين فرودگاه کوهستاني 4900 متر از سطح دريا ارتفاع داشته و اين کاشانه هواپيماهاي کوچک و بزرگ را به آغوش گرفته است. در اين ميان، خلبان‌هاي ماهر و کار آزموده تنها مردماني هستند که مي‌توانند پرنده‌هاي فلزي خود را با عبور از بلندي‌هاي سرپوشيده مجاور فرودگاه به سلامت روي سطح باند به فرود آورند.

فرودگاه بين المللي شاهزاده جوليانا، سنت مارتين:

بزرگترين مشکل اين فرودگاه باند فرود آن است که امتدادي 2180 متري دارد. وسعتي که تنها براي جت‌هاي کوچک و متوسط مناسب است. اما، اين فرودگاه که اکنون دومين فرودگاه شلوغ منطقه ناميده مي‌شود به غير از پرنده‌هاي جت کوچک،ميزبان پهن پيکرهايي همچون بويينگ 747 و ايرباس A340s بوده که با معضلات فراواني براي فرود آمدن در باند آن مواجه هستند. مشکلي همچونه برخورد با فنس‌هاي اطراف.

فرودگاه ملي ريگان، واشنگتن دي سي:

فرودگاه ملي ريگان، دقيقاً در مرکز دو منطقه ممنوعه هوايي قرار گرفته است. موقعيت ويژه اين فرودگاه باعث شده است تا خلبانان براي فرود روي باند آن از بين دو ساختمان مهم آمريکا، پنتاگون و مقر فرماندهي سيا، عبور کنند. اما، مشکل اساسي، مربوط به زمان برخاستن هواپيماها است. امري که نيازمند اوج گيري سريع و گردش به چپ به موقع توسط خلبانان براي اجتناب از برخورد با کاخ سفيد است.

فرودگاه جيبلارتار:

گستره پهن درياي مديترانه از سمت شرق و خليج بکر و دست نخورده آلجيسيراس(Algeciras) از سمت غرب، اين فرودگاه را در بر گرفته اند. باند فرودگاه 1828 متر طول دارد، از اينرو خلبانان براي مانور در اين باند نيازمند تبحر، تخصص و تجربه بالايي بايد باشند.

باند فرود ماتکان، لسوتو:

اين فرودگاه در لبه دهليز يا راهرويي کوهستاني به طول 2030 متر قرار گرفته است. فرودگاهي با باند فرود پر دردسر براي خلبانان. به گفته خلبانان، امتداد واقعي اين باند 399 متر است، زيرا هواپيماها براي پرواز و سرعت گيري مجبور به طي مسيري سربالايي به مسافت 609 متر هستند.

فرودگاه بارا، اسکاتلند:

فرودگاه بارا، در حاشيه بيروني جزاير هيبريدي اسکاتلند در منطقه بارا قرار گرفته است. باند فرود اين فرودگاه، خليج عريض و کم عمقي است که سهولت و سختي فرود روي آن رابطه مستقيمي با جزر و مد آب دريا دارد.

فرودگاه تونکونتين، تگوسيکالپا، هندوراس:

ارتفاع اين فرودگاه از سطح درياهاي آزاد هزار متر است و هواپيمايي بزرگتر از بوئينگ 757، قادر به فرود روي آن نيستند. به جز باند 1862 متري آن، هواپيماها مجبورند براي رسيدن به فرودگاه از منطقه‌اي کاملا کوهستاني گذر کنند. پس از رسيدن به فر ودگاه هم، خلبان‌ها، اگر از تبحر بالاي برخوردار باشند، مجبور به انحرافي 45 درجه بوده و بايد دقايقي پيش از نزديک شدن به فرودگاه به سرعت از ارتفاع خود بکاهند.

فرودگاه بين المللي جان اف کندي، نيويورک:

قرار گرفتن فرودگاه مشهور کندي در نزديکي دو فرودگاه ديگر نيويورک به نام هاي لاگارديا(La Guardia) و نيو آرک (Newark) و ترافيک هوايي سنگين اين منطقه، معضلات فراواني را براي خلبان‌ها براي اجتناب از برخورد با يکديگر به وجود آورده است. نصب سيستم‌هاي صدا گير در اين فرودگاه که از سال 1964 تاکنون فعالند، سقف پروازي 457 متري و ايمن را براي خلبانان به وجود آورده و فضاي ديد هشت کيلومتري را پيش از فرود در باند شماره 13 غربي در اختيار آنها قرار داده است.

فرودگاه ماديرا، فونچال، ماديرا:

فرودگاه ماديرا را کوه‌ها و اقيانوس از هم جدا کرده است. فرود آمدن در چنين فرودگاهي به خلباناني خبره نيازمند است. خلباناني تعليم ديده که آموزش اختصاصي براي فرود در مناطقي ناهموار ديده‌اند. با اين وجود باند فرود 2743 متري آن با امتداد و گسترش مخصوص به خود تا حدودي، راحتي را براي خلبانها به وجود آورده است. اگر چه نبايد از برخي از بخش‌هاي خطرناک آن گذشت. خلبان در اين منطقه پيش از فرود، بايد کوههاي مقابل را هدف قرار داده و در آخرين دقيقه کاهش ارتفاع دهد.

فرودگاه يوآنکو اي.ايروسکين، سابا، جزاير آنتيل هلند:

اين فرودگاه در منطقه‌اي حادثه خيز در ناحيه شمال شرقي جزيره آنتيل هلند قرار دارد. جزيره‌اي عجين شده با بادهاي اقيانوسي سهمگين که خلبان‌ها و هواپيماهايشان را به نبردي سخت با خود همراه مي‌سازد، باند فرود اين فرودگاه تنها 399 متر طول دارد و به همين جهت قدرت مانوري اندک را هنگام فرود خلبان‌ها در اختيارشان قرار مي‌دهد.