به گزارش سفرنیوز، مطالعات جديد رود خراش‌هاي موجود در فسيل دندان دايناسورهاي گياه خوار، تفاوت‌هايي را در نوع جويدن و خرد کردن غذا در ميان اين حيوانات و ديگر حيوانات امروزي نشان داد.
دانشمندان دريافتند که دايناسورهاي گياه خوار يا هاردوسورها، از آرواره‌هاي کامل و انعطاف پذير حيوانات امروزي بهره نبرده و به صورت کاملاً غير معمول اقدام به جويدن و خرد کردن غذا مي‌کردند.
مارک پرونل، ديرينه‌شناس دانشگاه ليستر انگلستان گفت: هاردوسورها يا دايناسورهاي نوک اردکي، ميليون‌ها سال و تا زمان انقراضشان در اواخر دوره کرتاسه از بزرگترين گياه‌خواران جهان به شمار مي‌رفتند. آنها مجبور به خرد کردن غذاي خود بودند اما به دليل بهره نبردن از آرواره‌هايي شبيه به پستانداران، قادر به جويدن غذاها همانند حيوانات امروزي نبودند.
وي با اشاره به اينکه ، نوع حرکت دندان‌هاي هاردوسورها به صورت بالا و پايين واز جلو به عقب بوده افزود: اگرچه اين حيوانات نيز غذاها را مي‌جويدند، اما اين روش کاملاً با جويدن غذا در جانوران امروزي متفاوت بوده است.
به گفته دانشمندان، در فضاي بين آرواره فوقاني و جمجمه، مفصلي وجود داشت که سبب حرکت رو به بيرون آرواره از سمت بالا هنگام خرد کردن غذا مي‌شد، اين فشار مفصل را خم کرده و باعث ساييده شدن سطح دندان‌ها روي يکديگر و خرد شدن غذا مي‌‌شده است.
